Oban

19 juni 2017        maandag                            Oban                     Logstand 1099Weersverwachting;  half bewolkt           wind  ZW 2 á 3 Bft.

Vertrek vanuit zee om 9.00 uur en om 13.30 aan de “bacon and eggs” aan de overkant van Oban aan het eiland Kerrera.  Wakker om 7.00 uur, mede door het appél van de buren. De boel verkennend en iedereen leek wel alert om de eerste sluis van 8.30 te pakken. Om 8.00 uur gaf de local aan om alvast voor de sluis te gaan liggen want zouden weleens te laat kunnen zijn. Onze legerinstructeur moesten we al zeer vroegtijdig overtuigen dat hij weg moest gaan om ons een kans te geven om ook als de eerste de sluis te pakken.   Half uur voor de sluis gedobberd onder argwanend en verontrustende oog van de anderen.De legerinstructeur als eerste in de sluis met een 2 mensen op de kant die de voorlandvast zo strak aantrokken dat de kont wegdraaiden, ook aan de achterkant werd door drie man keihard getrokken.  Welk team was de sterkste (ronde boot). Na een bler te hebben gegeven lieten de mannen aan de voorkant de landvast vieren waardoor wij er ook in konden. De UK NAVY is wereldbefaamd maar zeker niet dankzij deze halve gare legerinstructeur.

Met 9,5 knoop op de motor door de Doris Mor. Geweldig met al die eddies/draaikolken en een stroomversnelling van 5 knopen.  Bij de Sound of Luing konden we zeilen en werden ingelopen door de legerofficier die met zijn ervaring in dit gebied de rustige omwegroute had genomen. Hij liet de motor goed werken (is toch van de Marine). Een paar mijl voor de Kerrera Sound was de wind op en moesten we nog een paar uur motoren op slack water.

Aangekomen zagen we dat de groene vlag was gehesen, wat betekent dat je vrij bronwater mag pakken. Bij een gele vlag mag je de boot niet afspoelen en bij rood is er helemaal geen water. En zo zie je maar weer; elk nadeel heel heeft zijn voordeel; veel regen, geen stof en geen watertekort op de steiger en in het Crinan Canal. Zijn wij even blij met zoveel regenwater.

20 juni 2017        dinsdag                               Oban  

Opvallend warm. De kachel hebben we na een week niet gebruikt te hebben, opgeruimd. Het extra dekbed blijft nog gehandhaafd. Kerrera, is een eiland dat qua oppervlakte te vergelijken is met Vlieland waarop 50 mensen wonen met veel schapen en een aantal Schotse Hooglanders. Ondanks de grote horens en zonneschermen voor hun ogen zijn het verschrikkelijke lieve dieren en zijn bekend om hun uitzonderlijk smakelijke steaks. We hebben bij een plaatselijke boer 2 (huisslacht) entrecotes gekocht. Op het eiland zijn geen geplaveide wegen maar hobbelige keiwegen welke m.n. toegankelijk zijn met Landrovers en andere terreinwagens. Wij zijn wel opportunistisch vertrokken met onze vouwfietsen waarmee we heel voorzichtig moesten sturen langs de keien en op het gras tussen de schapen.  Er zijn 2 veerboten die een grote aantal wandelaars (ook Nederlanders) overzetten.

Wij proberen nooit dezelfde route terug te gaan wat resulteerde in een aantal nodeloze beklimmingen in een onherbergzaam gebied.  Een verkeerd ingeslagen pad leidde ons naar een woonhuis/boerderij waar het een ongelooflijke puinhoop was. Na veel (volk) geroep kwam uiteindelijk een beer van een vent (sixfeet) zonder nek en met chipsoortjes tevoorschijn. De kapiteinsvrouw meteen met een rake vraag; speelt u rugby??  Hij gaf aan een Zuid-Afrikaan te zijn en dat hij daar professional rugbyspeler was en dat hij nu nog in Oban op amateurniveau speelt. Hij kende uiteraard ook een paar Nederlandse woorden.

21 juni 2017        woensdag                          Oban

Het zou vandaag een sombere tot regenachtige dag worden waarop we besloten om nu met de  veerpont (in het havengeld inbegrepen) het eiland te verlaten om Oban te gaan verkennen en om boodschappen te gaan doen. Eenmaal op de ferry een zestal Polen bedankt voor de muzikale omlijsting van de avond ervoor. Zij zaten op een grote zeilboot en verontschuldigede zich voor het geluid wat uiteraard helemaal niet nodig was. Oban is een zeer toeristische grote stad (voor de hybriden) en nu ook weer verscheidene Nederlanders. Naast de baai met ferries naar de diverse eilanden, whiskydistilleerderij (hoe kan het ook anders), een winkelstraat met allerlei leuke snuisterijen is de hoofdattractie  toch wel de “ McCaigs Tower”. McCaigs Tower is een replica van het Colosseum. De opdracht is gegeven door een filantropische bankier die deze liet bouwen in de wintermaanden om de metselaars werk te verschaffen. Hij wilde hierin een museum en een kunstgalerij maar daarnaast ook een monument voor hemzelf en zijn familie (toch wel). Begin 20ste eeuw bij zijn overlijden stopte de bouw en wordt gezien als een folly (met opzet een nutteloos gebouw zoals het “Nederlands Kremlin in Winkel”. Na verschillende winkels te hebben bezocht (wel kijken, niet kopen)  en boodschappen te hebben gedaan zijn we bootwaarts gegaan.  Net binnen of het begon te regenen met echte druppels en met onweer. Op de noordpunt van het eiland vlakbij de haven staat een monument van Hutcheson die in 1835 een regulier stoombootferry onderhield van, naar en tussen de hybriden. De voorloper van de Caledonian MacBraynes ferries (Doeksen vanuit Harlingen). We zijn er niet geweest omdat we het idee hadden te maken te krijgen met een te anarchistisch persoon.