Hartlepool en Whitby
9 augustus 2017 - Groot-Brittannië, Verenigd Koninkrijk
30 juli 2017 zondag Hartlepool Logstand 1611 Weersverwachting; bewolkt met af en toe een miezerig regentje. Wind; W krimpend naar ZW 3 tot 4 Bft. Vertrek 4.30 uur en aankomst 9.45 uur.
Een kwartier voor vertrek de sluiswachter nog gemarifoneerd met het verzoek om de sluis voor ons te openen. Het was inmiddels 1½ uur na LW dat we uit de sluis kwamen om meteen voordat we de Tyne overstaken het grootzeil maar te hijsen wat bij gebrek aan wind eigenlijk niet hoefde. In de ochtendschemer rivier de Tyne afgevaren met twee tegenliggers waarvan de een cruiseschip en de ander die even op zee moest wachten, was de ferry uit IJmuiden. Na een uur ons op de Engelse manier te hebben voortbewogen kwam de beloofde wind.Na eerst langs afwisselende grillige klifkusten te hebben gezeild werd de kust glooiender. Bij Hartlepool pakten we de eerste rode aanloopboei van de kleine industriehaven “Victoria Harbour” om vervolgens de rode seizoensboei aan stuurboord (vreemd genoeg) te passeren. Na de sluis te hebben gemarifoneerd werd de sluis geopend alwaar we ook een ligplaats kregen toegewezen. Deze ligplaats aan een langsteiger op de wind en druk passerende vissersscheepjes was niet wat wij voor ogen hadden.Op verzoek kregen we een andere plaats in de marina wat ooit een oud dock ten noorden van rivier de Tees is geweest. De marina bestaat naast een net gedeelte ook uit diverse opgelapte en nog op te knappen elementen. De boxen hadden een breedte waar drie schepen in zou kunnen afmeren. Wij kwamen bij een motorboot die een als woonboot fungeerde en waar een lookalike van captain Baines de scepter zwaaide. Het gedeelte waar wij terecht kwamen, herbergden meer Sjakies. Een aantal schepen zijn volgens ons dan ook overgebracht uit het vroegere Nauerna. Een motorjacht waarop twee masten zijn gezet, houten schepen van optimistische lui met twee gouden klauwen waarbij het achteruit timmeren sneller verliep dan het renoveren. Steigers met ongelooflijk veel rommel. Na eerst een rustpauze te hebben ingelast zijn we eerst boodschappen gaan doen in de nabijgelegen ASDA voor de vroege zondagssluitingstijd van 16.00 uur. Fietsend door de stad werden we vooral in de achterstandswijken geconfronteerd werden met enorm veel zwerfvuil. De boulevard aan de haven werd goed bezocht en er hing in de avonduren een echt uitgaansklimaat.
31 juli 2017 maandag Hartlepool
Hartlepool doet er alles aan om de teloorgang van de stad op te vijzelen door de mooie nieuwe buurten en parken. De vergane glorie in de tijden van steenkool en scheepsbouw en probeert men nieuw leven in te blazen door de toeristenindustrie meer te ontwikkelen. Naast een grote jachthaven die druk aan het moderniseren is heeft men ook een Nationaal Museum of the Royal Navy. Het scheepsdok met daarin een dwarsgetuigd oorlogschip laat dan ook met regelmaat kanonschoten horen. Na een rustige ochtend en na de lunch zijn we gaan fietsen richting Headland. Headland met vuurtoren The Heugh is gelegen ten noorden van een kleine commerciële haven waar naast een paar viskotters ook af en toe een coaster afmeert. Ook hier nestelende meeuwen in dakgoten en op de diverse dakkapellen. Het hele, vaak authentieke gebouw zit dan ook geheel onder de witte meeuwenflatsen. Hollanders zijn dan ook in vergelijking met de Engelsen zeurpieten. Wanneer een zwaluwnestje aan de muur hangt moet er steevast een plankje onder getimmerd worden om de kleine verfspatjes van die kleine vogeltjes op te kunnen vangen.
01 augustus 2017 dinsdag Whitby Logstand 1636 Weersverwachting; half bewolkt. Wind; ZW 4 á 5 Bft. Vertrek 6.45 uur en aankomst 10.45 uur.
De sluiswachter had ons de vorige avond de tijd van de zo vroeg mogelijke diepte gegeven om de vloedstroom naar Whitby mee te pakken. Na eerst de sluiswachter te hebben gemarifoneerd lagen we om 6.45 uur in de sluis met plastic en touw, waar we nog moesten wachten op een zeilboot en een vissersvaartuig. Het blijft aan de oostkust altijd plannen geblazen omdat je bij vertrek over een drempel heen moet en dus nooit te vroeg kunt vertrekken. Ook de aankomst moet je weer plannen om bij hoogwater weer binnen te kunnen komen. De brug bij Whitby draait alleen twee uur vóór en ná hoogwater en dan ook nog om het half uur. Het werd een geweldige zeiltocht met een goede wind aan hoger wal. Na ¾ van de reis nam de wind toe tot 6 Bft. waarbij we het grootzeil maar hebben gestreken om maar niet te vroeg in Whitby aan te komen en zijn alleen op de genua verder gegaan. De andere zeilboot, een 10 mtr. oude tweemaster Westerly , was op de motor en genua en lag ver achter ons. Toen we aankwamen stond de brug open en werden we opgevangen door de havenmeester die in contact stond met de brugwachter. Hij was ervanuit gegaan dat we een diepgang hadden van 2 meter waardoor we afzonderlijk werden geparkeerd in de buurt van echte luidruchtige visserskerels. Na een uurtje te hebben gechild zijn we het toeristisch stadje door gegaan. Volendam in het kwadraat. Winkeltjes en nog eens winkeltjes. Eet- en vreettentjes te over. Enorm veel “fish en chips” tentjes, waarbij wij het geprobeerd hebben bij de kampioen van 2014 alwaar een enorme rij stond te wachten. Het restaurantgedeelte was afgezet met een touw en werd telkens weer geopend bij het ontstaan van een leeg tafeltje. De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we het zelf ook lekker vonden. De kades vol met amusement en rondvaartbootjes in allerlei gedaanten. Netjes met spek waren te huur om kleine krabbetjes te kunnen vangen. Ook de amusementshallen en gokpaleizen waren ook hier weer in ruime getalen aanwezig. Op de pieren staan nog restanten van draai installaties om in vroege tijden de walvisschepen naar binnen te kunnen trekken. Ook voor £ 1,50 kon je de vuurtoren beklimmen. Hoewel de stad bekend staat als goticstad zijn we maar één stel tegengekomen. Misschien komt dit wel omdat wij er een ander dagritme op nahouden. De volgende dag zouden we het museum van de beroemdste inwoner “James Cook” bezoeken. James leerde hier het zeilersvak en in het museum zijn de tekeningen (foto’s bestonden nog niet) en verslagen te zien. Ook waren we nog van plan om de bijna 200 treden naar de abdijruïne te beklimmen. Om zes uur zijn we bootwaarts gekeerd en zagen we al enkel e eettentjes sluiten ondanks de hongerige klandizie die dan ook werden weggestuurd. Bij navraag over de vroege sluitingstijd en de gemiste revenuen was het antwoord heel simpel; we’re tired. We wilden hier dus eigenlijk nog een paar dagen blijven maar gezien de weer- en de getijdenontwikkeling zijn we na een slechte nachtrust de volgende morgen vertrokken.
