Laatste stukje Schotland.

16 juli 2017                         zondag      Granton   Logstand 1462

Weersverwachting;  half bewolkt,   wind WNW  5 á 6 Bft. en later afnemend 2 Bft. 

Vertrek 7.30 en aankomst 21.15.

Toen de sluis zich opende zijn we samen met onze Duitse vriend vertrokken. Voor de Li-Jo-Ko  een prachtige koers waarbij zij huppelde als een koe in de weide na een winter in de stal te hebben gestaan.  We passeerden zo krap mogelijk de cardinaal bij  Fife Ness om zo goed mogelijk in de Firth of Forth kruisend richting Port Edgar te gaan. Vanuit Arbroath is het altijd al tricky om de getijdestroom mee te hebben naar Port Edgar. Het Duits zeilschip lag inmiddels al ver achter ons.Kruisend hebben we nog een aantal slagen gemaakt  terwijl ons Duitse vrienden de motor hadden aangezet en ons later passeerden. De wind werd niet minder maar trok aan tot windkracht 7 Bft. en werd pal west. Op dat moment kozen we ervoor omdat we  wind en stroom tegen hadden voor Granton, een naburig haventje bij Edinburgh.  Terwijl het Duitse zeilschip met hun zware motor al ver in de North Channel waren gingen wij door het South Channel naar Granton.  Pal tegen en met de motor aan werd het dek echt goed schoongespoeld. De golven uit de trechter,  zoals de Firth of Forth heet, waren soms zo hoog dat de snelheid op het gps-log regelmatig in een keer reduceerde naar 0 knoop.  Het huppelen van de Li-Jo-Ko  begon meer te lijken op het stampen van een woest nijlpaard. De stuurautomaat was soms de kluts kwijt, maar na een aantal uurtjes onder  de buiskap en na de zoveelste “gale warning” meerden we af aan het drijvende pontoon met nog twee vrije plaatsen. Opvallend was dat niemand ons hielp afmeren terwijl dat in de UK eigenlijk soms overdreven gewoon is.

17 juli 2017                         maandag      Granton  

Het gemoedelijke haventje van Granton en wel de Royal Forth Yacht Club heeft naast swingende moorings  een drijvende stijger met alleen water zonder elektriciteit. Al jaren wordt er gesproken over een modernisering van de jachthaven. Na de boot te hebben gewassen en zoutvrij te hebben gespoeld met een geleende slang  zijn we naar Edinburgh gaan fietsen.  We kozen bewust voor de fiets hoewel de bushalte net als de winkels  vlakbij waren. Een mooie  fietstocht naar het  zeer toeristische Edinburgh. De middeleeuwse geschiedenis is zo voelbaar  in de ‘oldtown’  vooral in combinatie met de Dungeon (trip through Scotlands darkest history). Deze stad werd ooit ‘Athene van het noorden’ genoemd. 

Door het prachtige weer en de gezelligheid op straat weerhield ons een bezoek te brengen aan het Nationaal Museum en om het Scott Monument te beklimmen. Het beroemde Edinburgh Castle een van oorsprong een middeleeuws kasteel op een basaltkern van een gedoofde vulkaan hebben we hierdoor en de drukte aldaar ook maar laten varen. Toen we hier 40 jaar geleden  met Dirk en Ria waren was het niet zo druk en toeristisch en hadden we mede door onze leeftijd minder interesse in kunst en cultuur. In deze historisch zeer goed bewaarde stad is zoveel op dat gebied te zien en te voelen dat we ons nu getroosten om hier zeker voor de 3e keer  terug te zullen keren. Alle terrassen waren volledig gevuld en allerlei mensen probeerden een financieel graantje mee te pikken. Door het prachtige weer waren er allerlei staatmuzikanten, groepsoptredens uit diverse landen en verkleedde  mensen. Na het avondeten nog even in de gezellige Yachtclub gezeten om het laatste nieuws via de wifi op te halen.

18 juli 2017  dinsdag      Port Edgar   bij   Queensferry     Logstand 1471Weersverwachting;  zonnig,       wind oost  3 Bft.

Vertrek 8.30 en aankomst 10.30. Mooi met de stroom mee onder de twee bruggen naar de Port Edgar die de flessenhals van 1,6 km brede First of Forth overspannen. Vooral de spoorbrug uit eind 19e eeuw trekt veel bewonderaars. Dit was de eerste grote stalen brug van de wereld met de drie overspanningen welke bijeen worden gehouden door 8 miljoen klinknagels. Het schilderwerk beslaat  55 ha. Saai en langdurig aanhoudend werk wordt dan ook aangeduid als; like painting the Forth Bridge. De nieuwe verkeersbrug wordt in augustus 2017 opgeleverd ter vervanging van de inmiddels te lichte verkeersbrug uit 1964, welke ooit de grootste hangbrug buiten de VS was.

Na eerst opgeroepen te hebben voor een ligplaats werd meteen al gevraagd of we niet van te voren geboekt hadden. Eerst maar even tanken. Wachtend op de bediende werden we aangesproken door een Nederlandse schipper  die met dagjesmensen rondvoer en zich beklaagden over de toenemende prijsstijgingen. Na het tanken en afmeren zijn we in een veel verder gelegen Marina office gaan betalen.  Versteld stonden we,  toen ons gevraagd werd naar onze paspoorten. Na weer de grote afstand te hebben overbrugd werden we getrakteerd op een voor de UK exorbitante literprijs.  De goedkoopste tot nu toe was 79p en de duurste was 91p en hier moesten we £1,43 betalen. Na duidelijk te hebben gemaakt dat we ook de kachel erop stookten en dat we er ook op kookten kregen we het voor elkaar om £1,26 te betalen.

Op onze vraag of er een ‘candid camera’ was, werd ontkennend geantwoord.  Naast het mooie havenkantoor  waren ook de authentieke gezamenlijke douches waar je naakt de zeilklassen in grote getalen kon ontmoeten. Al dit onder het mom; hoe meer zielen hoe meer vreugd.  De haven is ondanks de hoge liggelden, oud en lichtelijk in verval.Geen Royal Yacht Haven, maar wel een watersportcentrum met veel activiteiten op watersportgebied in een oude omgeving.

Na de lunch een mooie fietstocht door het toeristisch dorpje Queensferry, wat vanwege het zonnige weer druk werd bezocht.

19 juli 2017                         woensdag      Port Edgar                             

De wind is oostelijk met een kracht van 5 á 6 Bft. en dus eigenlijk goed om de Firth of Forth met een lengte van 30 mijl uit te komen maar zeker geen aanrader om met een harde oostenwind Eyemouth aan te lopen. Normaal moet je aan de Schotse/Engels oostkust, westenwind hebben en de aankomst goed plannen omdat er bars/cills /drempels kunnen zijn die bij een bepaalde waterstand te nemen zijn.   

We waren nog van plan om met de bus naar Edinburgh te gaan maar besloten toch maar een rustdag in te lassen. Na een rustige en slome ochtend zijn we gaan wandelen door  Queensferry (de naam te danken aan een middeleeuwse koningin die hier per veerboot kwam).  Door de bewolking afgewisseld met een buitje lieten veel toeristen het afweten. Al wandelend bezochten we een zeer ervaren kapper. Een verzoek om een bepaalde coup werd enigszins weggewuifd onder het mom van zijn jarenlange ervaring. Zijn coup was hier gebaseerd op een jarenlang gebruik en herkenbaar  als “flowerpot”. Eenmaal onder  de cape had tegenstribbelen geen zin meer.  De enige klik die we hadden was, dat Dick Advocaat een geweldige trainer was van de Glasgow Rangers in een periode toen de club nog rijk was.

20 juli 2017                         donderdag      Eyemouth             Logstand 1520 Weersverwachting;  bewolkt met af en toe een bui.  

Wind;  4, 5 Bft. met vlagen 6 Bft. ZW ruimend naar W.  

 Vertrek 4.00 uur en aankomst 13.45.

In de goed verlichte Firth of Forth kwamen we in de vroegte een enkele tanker tegen terwijl later de vissersschepen en  dagvissers ook kwamen opdagen. We werden achtervolgd door een Pools zeilschip die we eerder in Port Edgar hadden ontmoet en die eigenlijk om 01.00 uur hadden willen vertrekken maar zich hadden verslapen. Ook nu weer gaat het om de vraag hoe laat je ergens kunt binnenlopen. Al heel gauw zagen we een witte berg/rots/klif opdoemen wat later Bass Rock leek te heten. De witte kleur is afkomstig van de vogeluitwerpselen. Vroeger was Bass Rock een gevangenis en werd ooit nog eens  veroverd door Willem 3 van Oranje (dit persoon kom je vaker tegen in de UK ). Op deze vulkaankern wonen naast de papegaaiduikers, alken, zeekoeten. eidereenden, de grootste kolonie jan van genten ter wereld op één rots. Het aantal van 140.000 bedraagt 10% van de wereldpopulatie. Jan van genten zijn trekvogels en zijn voornamelijk verzot op haring en makreel en kunnen met een vaartje van 100 km 25 meter diep duiken. Niet voor niets komt in Schotland 70% van de wereldpopulatie voor. Hoeveel  vaatjes gezouten haring zullen deze vogels met een gewicht van 2,5 kg. iedere dag verorberen? In de 19e eeuw werd op deze vogel zelf nog  gejaagd en als delicatesse opgediend.

Het was een geweldige zeiltocht waarbij we door de snelheid het erop leek dat te vroeg bij Eyemouth zouden aankomen. Een  telefonisch contact  bracht ons opheldering  en dat het wel goed zat.

Ook hier weer bij deze geleidelijn van 174° weer goed opletten en weer niet van de wijs laten brengen door de vele lobsterpotten.  Ook nu, net als bij Arbroath liggen ze mede door de hoge kreeftenprijzen  overal, dus ook vlak naast de invaart.  De haven was versierd omdat het komende weekend in het teken stond van “Herring Queen”. Een jaarlijks terugkerend fenomeen waarbij een meisje werd gekozen die dan het stadje het komend jaar  zou vertegenwoordigen bij charitatieve activiteiten. Wij waren overigens net te laat om ons aan te melden voor de verkiezing.

Na een tukje te hebben gedaan zijn we wat gaan rondfietsen en o.a. een vishandelaar gesproken die ons uitnodigde in zijn “man cave” waar hij een oud houten bootje opknapte. Hij vertelde dat hij nog steeds contacten onderhield met Anja Valk (auteur van Vaarwijzer).

21 juli 2017                         vrijdag      Eyemouth    

Wind 4 á 5 Bft. uit zuidoostelijke richting met een zonnetje deed ons besluiten om naar Berwick upon the Tweed te fietsen.  Dit is een Engels stadje aan de Schotse grens. Dat fietsen hier geen geëigende bezigheid is, is  af te leiden aan het ontbreken van fietspaden en wegwijsborden.  Met argusogen worden we gadegeslagen en hebben maar ergens aangebeld om de weg te vragen. De man die opendeed was de voormalige havenmeester van Eyemouth  en had daarvoor 40 jaar een visserijbedrijf.  Hij vertelde zijn hele levensverhaal en was zeer bekend met veel Nederlandse  vissers en visafslagen. Nederlandse vissers vond hij prima maar hij was minder gecharmeerd van de Deense en Noorse vissers die volgens hem alles van de zeebodem haalden voor hun visolie. Nadat we verder waren gefietst raakten we opnieuw verdwaald.

Na aangebeld te hebben kwam de hele buurtgemeenschap (4 huizen) op ons af en probeerden ons na beantwoording van de vele vragen, te helpen.  Na iedereen de hand te hebben geschud vervolgende we onze weg via een voetpad langs een ogenschijnlijke stille treinrails. De sanitaire stop leek overigens wel op vorm van exhibitionisme   toen er onverhoopt toch een trein passeerde.Verder langs een  ontoegankelijk pad werd  besloten  omwille van “de vijf in de klok” dat we maar bootwaarts moesten keren. Mooie fietstocht gehad zonder  dat we ons doel “de grens tussen Engeland en Schotland” te hebben bereikt. Eigenlijk werd al aangegeven dat het een moeilijke dan wel ondoenlijke fietstocht zou worden.

Terugkomend moesten we de Li-Jo-Ko zoeken. Hoewel aan dezelfde landvasten was onze boot geheel overschaduwd  door een reusachtige catamaran.Deze catamaran was geheel nieuw en het echtpaar wilden eerst een rondje UK alvorens zij met dit varend paleis voorgoed naar de Middellandse Zee gingen. Wanneer het echtpaar van boord wilden gebeurden dit d.m.v. de bijboot omdat de hoogte van af/opstap op de Li-Jo-Ko te groot was.

22 juli 2017                         zaterdag      Eyemouth 

De hele dag een harde oostenwind gedrapeerd met Schotse regen waardoor de ceremoniële intocht van de “Herring Queen” niet per boot kon gebeuren, maar in de plaatselijke kerk werd afgehandeld. “Ashame” was de bewoording van diverse inwoners die langs de kant stonden te wachten. Normaal komen hier drommen mensen naar deze jaarlijkse festiviteit maar nu lieten de toeschouwers op een enkeling na het volkomen afweten.  Ook de feesttent kon niet worden gebruikt. De zeehonden die door de toeristen onder betaling van 1 £ worden gevoerd hadden ook een slechte dag. Wij als watertoerist kregen op deze feestelijke dag overigens wel 25% liggeldkorting.  Een X 44 (snel zeilschip) werd door een  vergissing in de aanloop met behulp van de reddingsboot naar binnen gehaald. De schade bleef gelukkig beperkt. Met oostelijke winden moet je hier  eigenlijk ook niet zijn  Het lagedrukgebied gepaard gaande met veel  oostelijk wind en regen zou zich noordelijker verplaatsen. De Poolse zeilboot werd vervangen door een nieuwe bemanning die nog een week hadden om in Amsterdam te komen. De vorige “kapitein” liet nog even een kaartje achter,  wat een groot carrosseriebedrijf behelsde waar hij eigenaar  van was. De nieuwe Poolse bemanning kwam onder leiding van de nieuwe kapitein  die zeer gebrekkig Engels sprak nog even polshoogte nemen hoe wij naar Nederland gingen en wat de snelste manier zou zijn. Zij moesten immers voor zaterdag in Amsterdam zijn om vervolgens door het Kielerkanaal naar Polen te gaan. De nieuwe kapitein was een gepensioneerde machinist van een onderzeeër. Bij ons voorstel konden zij geen kaarten tonen en bij het gebruik van de onze, werd er door vijf mensen druk gefotografeerd. Ook de slechte 24-uurs weersverwachting leek hun wel niet te deren.  Eigenlijk hadden we nog wel een dagje In Eyemouth willen blijven maar dat zou dan betekenen dat we dan weer enkele dagen op goed weer zouden moeten wachten. Plan opgemaakt om 2 ½ uur voor laagwater Eyemouth te vertrekken om 16.00 uur  HW in Amble binnen te kunnen varen.

Aan de catamaran de keus gesteld of vanavond nog ruilen van plaats of morgenochtend om zes uur. Het was inmiddels bijna laagwater waarbij de Li-Jo-Ko vast zat in de modder. Stom plan om met LW te wisselen van plek maar uiteindelijk toch gelukt. Naderhand nog een rondleiding gehad in de catamaran waarin 3 douches aanwezig waren. Tijdens de borrel vertelden ze dat ze vanwege het weer  genoodzaakt waren om nog een paar dagen te blijven.  Familieleden die in Inverness zouden opstappen moesten dan maar eerst een hotelletje nemen.