Peterhead en Arbroath

12 juli 2017         woensdag          Peterhead                          Logstand 1345

Weersverwachting;  half bewolkt,           wind WNW  3 Bft.  later afnemend.

Vertrek 11.00 en aankomst 18.30.

Volgens de windverwachting zouden we een donderdag  vertrekken omdat er woensdag geen wind zou staan en donderdag wel. De weersverwachting op woensdag  draaide de dagen om en zo flexibel als we moeten zijn wanneer we niet willen motoren vertrokken we dan ook een dag eerder dan gepland. Vanwege de verwachtte afnemende wind en omdat we in het verslag van Joost te  hebben gelezen over een onverklaarbare te vroege tegenstroom bij Peterhead zijn we een paar uur te vroeg vertrokken. De stroom in de Moray Firth is zeer beperkt en zou ons naar de kust wegzetten.  

Belangrijkste ijkpunt is Rattray Head omdat daar de stroom met springtij zoals we nu bijna hadden kan oplopen tot 3 knopen.

Opnieuw kregen we niet de beloofde wind waardoor we bijna de hele reis moesten motoren. Bij Troup Head een hele klif vol met jan van Genten. De reis op de manier van Engels zeilen naar Peterhead was door de hoge deining in de Moray Firth geen leuke bezigheid. Ook  wij kregen wij de stroom bij Peterhead tegen en gingen met 2  knoop als een krab naar binnen , terwijl de stroomatlas de vloedstroom nog duidelijk aangaf.

Aankomend in de marina van Peterhead lagen  al 6 Nederlandse schepen waaronder de Elling motorboot uit Den Oever die ook al op terugreis was.  De naaste buren was een zeer jong stel met een Victoire die ze voor een koopje op de kop hebben kunnen tikken en op weg waren naar de Orkney’s . Zij hadden al 160 mijl op de motor gevaren en gaven aan dit te moeten doen als je ergens wilt komen. Dit was ook de stelling van de andere buur met een S-spant uit Makkum die ook net 130 mijl gemotord had en op weg was naar Inverness.

13 juli 2017                         donderdag                         Peterhead 

Na rustig te hebben ontbeten en antwoord te hebben gegeven aan een nieuwsgierige Schot hoe wij aan de speciale gastenvlag waren gekomen zijn we gaan fietsen. Het stadje wordt als onaantrekkelijk beschreven maar wij vinden de omgeving redelijk. De stad zelf lijkt in dat opzicht  veel  op Den Helder. De haven welke door Boskalis wordt gemoderniseerd is naast de visserij ook van belang voor offshore activiteiten.  Enorme aanvoer van vis gezien de afmeting  van de vishal, de enorme hoeveelheid vrachtwagenplatforms en het aantal visverwerkende bedrijven.  Een oude visserman wist te vertellen dat een paar van die hele grote visserijschepen ieder paar dagen tonnen vis aan land brachten welke vervolgens d.m.v. een watersluis werden gelost. De hoofdvangst van de grote schepen is makreel en haring. Niet voor niets dat er een Nederlandse vishandelaar met  veel vrachtwagens op en neer rijdt. De Nederlandse grote (14 meter)  catamaran met 4 man aan boord is naarstig op zoek naar gas. Deze catamaran zijn we al een paar keer eerder tegengekomen. De bemanning gaan een week zeilen, vliegen voor een week naar huis en laten de boot achter.  Op deze manier kunnen we ze bijhouden.

14 juli 2017                         vrijdag                                 Arbroath   Logstand 1411

Weersverwachting;  half bewolkt,      wind WNW  5 á 6 Bft. en later afnemend 2 Bft.  Vertrek 3.30 en aankomst 15.30.

Extra vroeg vertrokken om er maar voor te zorgen dat we wind hadden om te zeilen. Vooral de eerste uren gingen we zo snel  dat we bang waren om voor een gesloten sluis in Arbroath  te komen. De sluis gaat 3 uur voor en 3 uur na hoogwater open en dat alleen tijdens kantooruren. Tijdens kantoortijd nog even gebeld met de havenmeester voor  eventuele bijzonderheden waarbij gewaarschuwd werd voor lobsterpotten en de koers van binnenvaren gericht op twee geleidelichten/palen op  299,2°. Ook hier weer geen boeien, alleen maar een smalle doorgang met rotsen die net onderwater liggen. Met westenwind is het in oostelijk UK i.v.m. de lage golven natuurlijk prachtig zeilen (hoge wal). Halverwege kregen we bijna te maken met een windstilte maar de wind trok gelukkig weer iets aan. In de buurt van de haven lag het vol van de lobsterpotten, waardoor we veel moesten slalommen om bij de geleidelijn te komen. Vervolgens sturend op de geleidelichten waarbij in de koers er naar toe een lobsterpot lag. Eenmaal in de haven aankomend verontschuldigde de havenmeester zich met “apoligize” en nog eens “apoligize”. Opvallend genoeg waren er geen “sorries”. Hij had vaak genoeg aan de vissers gevraagd om dit niet te doen en ook de aanvraag om een paar (laterale) boeien neer te leggen was nog niet gebeurd.  We zouden gezien de nauwe doorgang en de enorme hoeveelheid lobsterpotten gecombineerd met slecht zicht en grote golven deze haven niet durven aanlopen. Ook de vermelding moet nog geplaatst worden dat de elektronische kaart deze havenaanloop  wel zeer vergemakkelijkt.  Net afgemeerd kwam de kapitein van de Elling motorboot die we al een paar keer eerder waren tegengekomen ons uitnodigen voor de borrel. Hij liet zien dat hij een lobsterpot (lange lijn met een aantal kreeftenkooien) in de schroef had.  Hij wist de lijnen vanuit zijn zwemplateau door te snijden en had verder gelukkig geen schade.

Meteen  mensen gebeld die we hadden ontmoet  tijdens de begrafenis van een tante die met een Schot was getrouwd.  Zij kwamen uit de naburige commerciële havenplaats Montrose en waren van plan om direct  te komen. Snel eten en  snel naar de winkel om wat lekkers halen. Een gezellig weerzien met Charlie en Jane. Ze stonden erop  dat ondanks  ze een zeer druk weekeinde hadden dat we de volgende morgen vroeg werden opgehaald voor een sightseeing. Ze moesten naast barbecueën, bowlen ook nog  een verjaardagsfeest organiseren.  Moe na een enerverende zeiltocht en drukke beslommeringen doken we de kooi in.

15 juli 2017                         zaterdag                             Arbroath  

Nadat ze om 9.00 bij ons aan boord aan de koffie zaten vertrokken we om 9.30 naar de sightseeings in Montrose. Vervolgens naar haar geboorte dorp Johnhaven. Dit dorp heeft een droogvallend haventje waar haar vader vroeger kreeftenvisser was. Enorme verhalen over haar prachtige jeugd.  Naar de overkant naar de kreeftenhandelaar. Dit was inmiddels de zoon van haar buurman wat een toch weer een geweldige ontmoeting was. De handelaar vertelde dat de prijzen ongekend hoog waren wat enkele nadelige gevolgen had. Vandaar ook dat de lobsterpotten op de meeste ongekende plekken geplaatst werden. Ze hadden ook nog iets anders voor ons in petto maar omdat het de hele ochtend regende gingen we naar een camping waar haar nicht een stacaravan had. Onaangekondigd werden we als bezienswaardigheden tentoongesteld aan een viertal mensen die nog in hun gevangenispak (pyjama)  zaten zoals dat op een regenachtige dag vaker gebruikelijk is. Toen we daar zoenend vandaan gingen reden we naar het huis van  Charlie en Jane voor een heerlijke lunch. Zeker geen “soup on the roll” waar bevroren soep uit de diepvriezer in die familie wordt bedoeld wanneer er onverwachts gasten komen.  Toen we werden afgezet zijn we na een verdiende rustpauze een rondje door de stad gelopen.

Arbrouth is een oud havenstadje wat van oudsher gericht was op de export van  jute en vlas, werd in de 20ste eeuw meer een vissersplaats  en is de laatste jaren zich ook meer gaan richten op de vrijetijdsindustrie. Er moet overigens nog veel gebeuren.

In de middag nog even aan een drankje gezeten bij de bemanning van die grote catamaran die naar Newcastle ging om daar de boot weer een week achter te laten.  Nadien is het er niet meer van gekomen om de wereldberoemde  “Arbroath Smokie” (gerookte kipper/makreel/haring) te kopen.

Enigszins onverwachts besloten we om de volgende morgen gezien  de  weersverwachtingen om de volgende dag te vertrekken. Eigenlijk hadden we hier wel langer willen blijven. Onze Duitse buurman met  nog 2 bemanningsleden zouden ook gaan en daagde ons uit voor een mooie reis met later een kruisende tocht naar Port Edgar. Hij als eigenaar zou daar van de boot afgaan en  alles overdragen aan een andere bemanning.