Ierland

20 mei 2017        Zaterdag             Arklow                 Logstand 828

Weersverwachting;  half bewolkt/zonnetje ,    wind      WNW en krimpend naar ZW   3, 4 , 5 en 6 Bft.

Arklow is een relatief aan te lopen haven als je de ondiepteboei “South Aklow” maar in de gaten houdt.

Op de 1ste verjaardag van jongste kleinzoon vertrekken om 5 uur, de eerste 7 mijl richting de South Bisshop. De zee was nog erg onrustig door de “overfalls” rond het eiland. We schoten nagenoeg niets op en dat nog met 70 mijl te gaan! Opvallend was wel dat wij net als de voor anker liggende vrachtschepen in de St. Braides Bay niet meedraaiden met de getijden. Waar moest dan het water heen????  We hoopten  dat het niet zo’n vervelende tocht zou worden als door het Bristol Channel.  Maar gelukkig hoe meer we het Saint George Channel op kwamen werd het al beter, een knik in de schoot, zonnetje er bij en af en toe een vrachtschip wat ons passeerde.  Dit is lange afstand zeilen waar wij zo van genieten;  stuurautomaat aan en om toerbeurt  wegdoezelen in  het zonnetje op het geluid van de golven. Tot we Ierland in de verte zagen. Boven Ierland hingen dreigende zwarte luchten en opeens zagen we Ierland niet meer. Er waren geen voorspellingen van extreme harde wind maar al kijkend naar de wolken besloten we toch maar een rif te steken en de genua iets in te rollen. De knik in de schoot veranderde nu tot “aan de wind”. We hadden per slot met de Ierse zee te maken en een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Bij een grote oversteek checken we altijd weerberichten in het hele gebied en een drietal bronnen van weersvoorspellingen.

Binnen een mum van tijd trok wind aan tot kracht 7 tot 8.  Zo snel als dat ging zo vertrok de bui ook weer en dit gebeurde op een stuk van 15 mijl wel 3 keer. Opvallend was wel dat we enige zeilers waren. In Arklow aangekomen hadden we mooi rustig weer om in het kleine  kommetje aan te meren. In het havengebouwtje hing nog wel een velletje  met daarop vlagen met 35 knopen wind, wat voor ons vreemd leek, temeer daar wij ook Arklow nog hadden gecontroleerd.   Ierland is gelijk een andere wereld. De vaste liggers in de haven kwamen ons meteen  tegemoet om een plekje toe te wijzen, bijzonder vriendelijke mensen. In eerste instantie deed het een beetje DDR achtig aan. Rommelige steigers en geen havenmeester te zien. Het historische monumentale toilet-douche gebouw (met kunststof kozijnen) had een DDR achtige sfeer. Vier  douchecabines , waarvan ¼ van de lampen stuk was en als er naast je iemand onder  de douche de kraan opendeed had je meteen de helft minder water. Goed dat de andere twee niet bezet werden. Ook de Shetlander die we dagen eerder hadden ontmoet was in de haven. Hij moest zijn aangeschafte  boot uit Darthmouth naar huis de Shetlands  brengen.  Zoals de meesten wel weten zijn  Shetlanders echte Viking nakomelingen en hier in Arklow (net als veel plaatsen elders aan de Ierse Zee) hebben de Vikingen veel historie nagelaten.  Hij stelde zich voor als …… , maar wij noemden hem Wickie, mede door zijn kort gedrongen postuur , woeste baard met daar boven pretoogjes.  Vol trots liet hij naast zijn Shetlandse vlag ook zijn prachtige Vikingen tatoeage op zijn arm zien. Ik vertelde hem dat wij in Holland “het eiland der Vikingen” (Wieringen) hebben en dat daar bij de echte mannen uit hun schedels hele kleine horentjes groeien en bij de vrouwen haren uit de tanden en kiezen. Aan deze kenmerken zijn de echte nazaten van de Vikingen te herkennen . Hij moest er wel om lachen.  Een 94 jachteigenaar kwam ons nog wel even vertellen terwijl naar de lucht wees; “Dutchmen’s  trousers” wat onstuimig weer zou betekenen??? We lagen vroeg in bed na deze vermoeiende tocht.

21 mei 2017        Zondag                Arklow

We hebben lekker uitgeslapen ( dat is bij ons 8.30) en alles op ons gemak gedaan, door het plaatsje gewandeld, natuurlijk weer langs de rivier en boodschappen gedaan. Bij de kerk was de verrijzenis van Jezus uitgebeeld, een graf met de steen ervoor vandaan geschoven, het katholieke Ierland.  We zijn voornemens om over een paar dagen naar Dublin te gaan. We zitten nog steeds met een kapot simkaartje welke vanuit Nederland moet komen, maar moeilijk op te sturen is naar een bepaald adres. Het duurt ca. vier dagen en we weten vanwege de natuurelementen  niet naar welk adres.

Wat we wel weten is dat Kees Borst ; zeer actief oud lid van WSV de Kreupel, met regelmaat met de vrachtwagen vanuit Nederland bloemen rondrijdt in Ierland.  Telefonisch wisten we Kees te bereiken en kregen het legendarisch antwoord; zet alvast maar koffie want ik ben toch onderweg naar Arklow  om bloemen af te leveren en dan kunnen we de boel even doorpraten. Samen met Gerard de bloemenverkoper kwamen ze daadwerkelijk even later aan.   sAvonds hadden we onze buurman Ken (hij had 4 keer het figuur van Barbies vriend) op visite die ons de ins en outs over Ierland verteld. Hij was importeur van vloermateriaal uit China en had tijdens de economische recessie (die in Ierland ernstiger was dan in andere landen veel geld verloren, waardoor hij nog moest doorwerken.  Over politiek gesproken en zoals hij aangaf dat de onafhankelijkheid, Ierland naast eigenwaarde niets heeft gebracht, maar alleen maar heeft gekost. De wereld is zo klein.

22 mei 2017        Maandag             Arklow

Om 8 uur naar het winkelcentrum 200 meter verder om brood te halen echter de winkels gaan hier pas om 9.00 open. Op de fiets voor info naar de plaatselijke VVV en op eigen houtje langs eerst de vissershaven met  voorbije glorie waar nog twee zinkende kotters op de bodem van de haven liggen die een paar jaar geleden met een storm zijn gezonken. Wie gaat dat betalen?? Veel oude troep en inmiddels een paar pontoons voor jachten neergelegd. Naar verluidt zal over een paar jaar dit gehele kustgebied zijn vernieuwd. Misschien ook wel de huidige Marina.  Verder gefietst en via een steen-mergelafgraverij met enorme machines verderop naar een smal strandje gefietst/gewandeld. Het een en ander  toch wel sinister.

We zagen mensen lopen en dachten daar wel weer een strandopgang tegen te komen. Deze mensen vertelden dat wekelijks op zondag een vrachtauto uit Nederland hier bloemen brachten. Wie zouden dat nu kunnen zijn???  Verder gefietst vroegen we de weg aan een plaatselijke gehuchtbewoner .

Dit persoon kwam in de avonduren samen met zijn vrouw nog even controleren of we goed zijn aangekomen. Stelletje oude wijven !J  Opnieuw kregen  we te horen dat de grond inde Marina zeer sterk vervuild is gevolg van het riviertje waar vroeger een kopermijn zorgeloos kon lozen. Anti-fouling was hier niet nodig (elk nadeel heeft zijn voordeel). De havenmeester kwam ook nog even langs om geld op te halen. Omdat hij geen wisselgeld had vond hij € 70 ook wel genoeg i.p.v. € 75.

Opvallend dat er weer veel bekijks hadden omdat menigeen in de gaten had dat we een “van de Stadt” ontwerp hebben en van staal was gemaakt.

De 94 jarige jachteigenaar kwam ook weer even langs en gaf aan dat hij jaren geleden een “Trintella” had. Dezelfde ontwerper en hetzelfde materiaal. Geweldige enthousiaste man. Opmerkingen; met een houten boot op de rotsen krijg je splinters, met een van polyester zink je  en met er een van staal vaar gewoon door. De eigenaar van “Arklow Shipping “, een vloot van 40 koopvaardijschepen is  75 jaar en vaart met zijn grote J (snel wedstijdschip) nog regelmatig wedstrijden in dit actieve wedstrijdgebied.

23 mei 2017        Dinsdag                Arklow

Op de fiets naar Wricklow, 25 km heen en 25 km weer terug. Door het heuvelachtige gebied werd dit een belachelijke  tocht door de autochtonen gevonden. Fietsen is ondanks het fiscale voordeel (in Nederland helaas achter de rug) niet zo populair ondanks dat de overheid meer paden hiervoor ging/gaat inrichten. Wricklow is niet of nauwelijks ingericht voor jachten, maar meer voor een enkele vissersscheepje en de koopvaardij. Leuk is dan toch weer te zien dat een Hollandse coaster van Crown , hout komt ophalen (waarschijnlijk voor papier). Het was een ontzettend mooie fietstocht langs de kust en een viertal golfcourses  met ontzettend veel groen van allerlei pluimage. De mooiste rododendrons, bremmen, Engels gras  en palmbomen. Zulke mooie palmbomen zijn we op de Canarische eilanden  nog nooit tegen gekomen. Alles even mooi groen en overstelpt met een kakofonie van  vogelgeluiden.

Onderweg voelde ik de achterband enigszins bobbelen wat wees op een slechte buitenband. Naar de plaatselijke fietsenmaker in de “Mainstreet” alwaar de indruk werd gewekt dat er geen sprake was van een succesvolle nering. Zeer beperkte voorraad wat kan wijzen op een zeer beperkte kasstroom. Bij de beperkte voorraad buitenbanden was een enkele merkband te vinden en het gros bestond uit goedkope import. Hij zag het meteen, een 22 inch. voor € 15 en voor € 5 werd deze erom gelegd. Op twee “Schwalbe banden” in het assortiment na waren deze volgens hem te duur. Wantrouwend over de maat/formaat/merk mocht hij deze erom doen.  Al gauw bleek dat de band logischer wijs op een  20 Inch. niet paste. Hij wilde het nog proberen door  het spatbord te veranderen maar uiteindelijk na een half uur wisten we hem ervan te overtuigen dat dit een “mission impossible” zou worden. Oude band er weerom, met de handpomp opgepompt en de € 15 weer terug. Als schenking gaven we hem de € 5 arbeidsloon voor het (2X)  wisselen.  En uur later ontdekten we dat we een vest in de winkel waren vergeten terwijl we de volgende morgen heel vroeg gingen vertrekken.  Weer terug, winkel dicht en bij navraag had zijn vrouw een woonwinkelpand. Een 24/7 levensmiddelenwinkeltje die zij als 4e generatie voorzette.

De aardige man liep met ons mee en vertelde over zijn financiële problemen. Hij was al acht jaar niet op vakantie geweest. De “Mainstreet” liep mede door het grote winkelcentrum vlak bij de jachthaven hard terug. Winkelsluitingen waren aan de orde van de dag.  De fietsenzaak huurde hij van zijn zwager voor een familiare  € 800 per maand. Voor 2008 werd dit pand voor € 1.000.000 gekocht en heeft nu een  waarde van € 200.000.

24 mei 2017        Woensdag           Dun Laoghaire (spreek uit; Dunleary)   Logstand 863

Weersverwachting;  zonnetje ,                mist(in UK= heiig) wind                WNW en ruimend naar ZO   3 Bft.

We  verkiezen voor Dun Laoghaire boven Poolbeg in Dublin zelf vanwege de aankomst- en vertrekmogelijkheden en boven Howt omdat Dun Laoghaire op 200 meter een treinstation heeft met 20 minuten treintijd naar Dublin.

Om gebruik te maken van toch wel  sterke ( 1.5 tot 2,5 kn extra) getijdestromingen achter de langgerekte zandbanken  vertrokken we om 5.00 uur. Een  uur voor LW Arklow. De Ierse Zee is ca. 100 meter diep en bij oostelijke winden ontstaan er grote brekers op de zandbanken met  dieptes van 2 á 3 meter. Van de heiigheid was niets te merken,  echter er was onvoldoende wind waardoor het “ijzeren zeil” bijgezet moest worden om gebruik te maken van de stroom, temeer daar het een dag voor nieuwe maan was. Net voor de tegenstroom uit Dublin Bay en nadat we in de Marina aankwamen werd het mistig.  Het weer wijkt hier toch wel af van de weerberichten. Omdat we een paar dagen naar Dublin zouden gaan maakten we gebruik van de 5/7 deal. Zeven overnachtingen voor de prijs van vijf. We hadden (jammer genoeg) geen creditcard dus moesten we vooruit betalen.

De jachthaven is voor 40% leeg mede als gevolg van de depressie die in Ierland na de  “Keltic Tiger” groter was dan elders in de wereld. De jachten moesten worden verkocht om de banken gerust te stellen.  Na het middageten zijn we gaan wandelen in de zeer toeristische, monumentale en   gefortuneerde buitenwijk van Dublin.

25 mei 2017        Donderdag         Hemelvaartdag                Dublin

Eerst de telefoontjes naar Josiene  vanwege haar 4-jarig huwelijk ,  verjaardag van kleine broertje en natuurlijk de goede vaart wensen naar WSV de Kreupel voor  een goed en gezellig Rondje NH, waar wij bijna al 20 jaar hebben meegevaren. 

Staat er een man (wat vaker voorkomt) de Li-Jo-Ko, beoordelen. Blijkt een Nederlander te zijn die geïnteresseerd  is in ” van de Stadt” ontwerpen.  Hij is al jaren woonachtig in Dublin (wat een vrouw al niet kan veroorzaken) alwaar hij het vak van “vioolbouwer” uitoefent. Hij heeft nu ook een “van de stadt” maar wil nu een stalen (terecht), omdat hij naar Groenland en hoger wil. Eenmaal aan de koffie vertelde hij dat hij na de economische depressie, van de een op de andere dag,  dacht dat zijn telefoon stuk was omdat hij geen opdrachten meer kreeg. Gelukkig ging het weer beter (Ierland is het snelst groeiendeland van de EU). Leuke en interessante man (zoals alle “van de Stadt “schippers).

Het is Hemelvaart dus deze dag staat in teken van het gedenken. We gebruikten Dublin als bedevaartsplaats en gedroegen ons  als pelgrims en moesten  twee bedevaartoorden bezoeken.

Als eerste St. Patrick’s Cathedral.  St. Patrick is de grondlegger van de Ierse Anglicaanse kerk. Zelfs Koen, onze zoon gaat zelfs naar Dublin om St. Patrick’s feest (in het groen) te vieren.

Zeer indrukwekkend gebouw wat vele teisteringen heeft meegemaakt maar  in de 19e eeuw ook goed is hersteld  (mede te danken aan Guiness ). Een kathedraal met verwijzingen naar de vele oorlogen, belangrijke mensen w.o . schrijver Swift (van o.a. Gullivers reizen), graaf Doyle (met zijn zoon; wet van Doyle).

Absoluut een bezoek waard. Daarna  verder de stad met de vele straatmuzikanten rondgedwaald  om later een kerkdienst in de St. Patrick’s Cathedral bij te wonen. Een gepensioneerde man ontmoet die vroeger bij de ambassade en bij de EC op de economische afdeling had gewerkt.   Een interessante man (zoals alle economen, en stel als hij ook nog een ” van de Stadt” ontwerp zou hebben). Na een leuk gesprek te hebben gehad vroeg hij mijn geboortejaar. Mijn antwoord; een  goed jaar, het jaar dat Stalin overleed (30 miljoen Russen vermoord). Hij antwoordde: ook het jaar dat de dijken doorbraken. Na mijn datum te hebben doorgegeven wist hij aan te geven dat het; een dinsdag was. Hoewel ik er zelf bij was, wist ik de dag niet meer te herinneren, maar bleek later via internet wel te kloppen.

Na de kerkdienst, met het koor, zijn we door het uitgaanscentrum “Temple Bar” gelopen waar het op straat met de vele pubs met veel life muziek erg druk was. Niet verwonderlijk dat er zoveel bekende namen hier vandaan komen zoals; Van Morrison, U2, Boomtown Rats, Boyzone,  Sinéad O’Connor

etc. etc..

We waren immers op pelgrimstocht en moesten de pub ” O’Donoghues’s ” bezoeken alwaar  de carrière van The Dubliners (The Wild Rover) in de jaren 60 begon. Wat een pub en wat kan een glas Guiness in deze in live muziek gehulde  ambiance dan toch lekker smaken.  Met de laatste trein naar huis en naar bed.

26 mei 2017        Vrijdag                 Dun Laoghaire                 Dublin

Vandaag beloofde het geen enerverende dag te worden. Gewoon rustig aan en geen ADHD uitspattingen.  De was moest worden gedaan.  Waarom de wasmachine/droger van hetzelfde merk in een dure haven ook veel duurder moet zijn dan in een goedkopere haven is door ons nog niet te verklaren. Ook de matrassen ondanks de lattenbodem weer goed laten luchten.

Boodschappen doen en opeens een brainwave ”Schipper naar de kapper”.

Een Thaise kapsalon waar de schipper werd geholpen door een zeer modieuze jongeman die het wel voor € 10 zou doen. Deze jongeman was net in Ierland en zijn Engels was vergelijkbaar met onze kennis van de Thaise taal. Na de vraag; welk model, gaf Frida aan, zoals jouw, waardoor de  overige klanten heel hartelijk moesten lachen waarop hij begon te blozen. Hij had veel weg van een karatekapper en bij aansluiten van de föhn een grote knal en rookwalm.  Gelukkig overleefd.

Inmiddels thuis gekomen ontdekten we Nederlanders die ons inhaalden omdat zij spijtelijk minder tijd tot hun beschikking hadden om ergens meer van het land te kunnen  zien. Zij vertelden dat zij een nare nacht bij Skoomer eiland hadden door gebracht omdat er verschillende (15) vogels in de nacht tegen de mast/verstaging  aan waren gevlogen waarbij de vogels ernstige kwetsuren opliepen.

In de morgen moesten twee vogels een zeemansgraf worden gegeven.