Welkom op ons reisblog!

Welkom op ons reisblog bij Reislogger! Wij gaan deze website gebruiken om iedereen op de hoogte te houden van onze reis. Kom dus snel een keertje terug voor de nieuwste reisverhalen en foto’s.

31 maart 2017   Enkhuizen

Na maanden van voorbereiding komt het er de laatste week altijd op aan. Als het huis aan kant is, de boot volgeladen gaan we om 10 uur om de koffie bij oma. Tot onze verbazing waren daar onze dochters met 2 van de kleinkinderen en mijn zus. We kregen een album met foto’s van de kinderen en kleinkinderen zodat we vaak naar ze kunnen kijken op de boot. We zullen ze elkaar verschrikkelijk missen, gelukkig met de huidige techniek zal er nog veel contact zijn. Na de Micra bij Kees te hebben afgegeven, vertrekken om 15.00 uur we uit de Kreupelhaven van Andijk, zonder er verder veel ruchtbaarheid aan te geven. We werden uitgezwaaid door Nico, Tiny en HansPeter. H.P gaf nog wel op basis van zijn Engelse ervarenheid aan, dat het veel “Engels zeilen” zal worden, en daar bedoelde hij mee dat we veel gebruik zullen moeten gaan maken van de motor om toch ergens te komen. Op het IJsselmeer kwamen we Thijs (directeur havenzaken) tegen die net zijn boot van de winterstalling weer naar WSV de Kreupel bracht.

Het waaide pittig ZW 5 á 6. Eerst maar eens naar Enkhuizen. Daar aangekomen besloten we om niet verder te gaan. Aan de wind met de nieuwe Hyde-genua vonden we geen juiste optie. We vonden het ook wel genoeg voor de eerste dag, we zijn weg!! Opvallend was er veel drukte in de haven en bleek te gaan om een meeting van de wereld-omzeilers 2017. Heerlijk bij de Proeftuin gegeten, gewandeld en op tijd op bed.

01 april 2017       IJmuiden

Wind zzw 4. 1009 hPa; wolkje met zon.

We vertrekken om 7 uur. Wat een prachtige ochtend, we varen nagenoeg alleen op het Markermeer. Tot Marken zeilen we heerlijk en dan wordt de wind wat zuidelijker en gaan we kruisend richting Amsterdam. Om half 2 bij het Noordzee Kanaal en moet de motor aan omdat we pal tegen wind hebben. Daar motoren niet onze grootste hobby is hebben we besloten dat we later dan ook maar geen motorboot te nemen. Daar de bruggen in Nauerna en Kanaal C beperkte tijden opengaan, besluiten we door te varen naar Marina Seaport in IJmuiden. Half zeven aangelegd in een verlaten Marina.

02 april 2017       Stellendam

Wind zzw 2 tot 3. 1015 hPa; met zon. 45 mijl te gaan.

Na eerst  het boeglicht te hebben vervangen (na 20 jaar was er iemand er tegenaan gestapt) varen we om half elf met de stroom mee op zee. We liepen goed en bij Hoek van Holland was het niet druk met grote vrachtschepen maar er kwamen wel zo’n 20 á 30 schoeners uit de haven van Rotterdam die op weg gingen naar Ipswich. De wind begon wat af te nemen en de stroom begon te kenteren. Om 17.30 zeilden we het Slijkgat in en om 18.30 lagen we vast voor de sluis van Stellendam, op een plek waar je niet mocht aanmeren. Later kwam nog een stel Walloniërs naast ons liggen maar die deden net of ze gek waren. Van conversatie was weinig sprake maar we begrepen wel dat ze volgende dag naar Amsterdam wilden.

03 april 2017       Oostende

Geen wind, dichte mist. 1023 hPa met zon. ruim 50 mijl te gaan.

Er komt een hoge druk gebied vanuit Engeland richting ons land dus de voorspellingen zijn goed.

We besluiten toch weg te gaan, het is voor ons bekend water en als we in Engeland zijn zullen we er misschien vaker door worden overvallen. Dus we beschouwden deze kleine wereld als een training voor wat komen gaat. De stuurautomaat aan en via de koers van de boeienlijn het Slijkgat uit. De Walloniërs volgden ons op de voet, maar bij de tweede boei raakten we ze al kwijt. Het verraderlijke van mist is dat zodra je met je hoofd draait,  je gedesoriënteerd kunt raken. Zonder de AIS hadden we het niet aangedurfd, de radar geeft niet zoveel weer. Eenmaal het Slijkgat uit, kregen we beter zicht. De hele route hadden we de motor nodig. Om 19 uur kwamen we in Oostende aan. Oostende stond in het voorteken van een culturele happening.

04 april 2017       Oostende

Wind NW 5-6; 1024hPa, met een wolk.

We besluiten een dag te blijven liggen. Er moet nog wat geregeld worden, een stukje schrijven voor het Kreupelblad, enz. enz.. Toen het begon te schemeren stond er een man, bij het havenkantoor, met allerlei bossen rozen en herdenkingskaarsen op de grond. We vonden het wel heel bijzonder om op dit tijdstip en achter gesloten hekken nog iets te trachten nog iets te verkopen op deze plek. Er zat niets anders op om het maar te gaan vragen. Hij vertelde dat er vanaf 8 april een kunstweek voor amateur kunstenaar wordt georganiseerd, in hele stad zullen er kunst werken te zien zijn. Door de bossen bloemen neer te leggen trachtte hij inspiratie op te doen. Hij wilde op deze manier aanslag in Brussel herdenken. Zo lag er in de haven een boot met een grote opblaaspop met een zwemvest aan met als thema “vluchtelingen”.

5 april 2017         Nieuwpoort

Wind N 5-6,  1025 hPa met zon. 20 mijl te gaan.

De wind is 5-6 maar zakt af naar 4-5. we gaan naar Nieuwpoort. Het is geen wind om over te steken, wel prachtig weer. We vertrekken om 11.30 en om 13.30 liggen de trossen weer vast. We gaan ons voorbereiden op de oversteek. De locals vonden het raar dat wij niet langs de beboeide kust gingen, om vervolgens eerst naar Duinkerken te varen, daar te overnachten, om vervolgens over te steken.

Ons besluit om via de Buitenratel (via de ondiepten) te gaan, en vervolgens in één keer over te steken zou volgens hem nooit iemand doen. Ook inmiddels een andere zeiler die door hem erbij werd geroepen vond ons plan ondoordacht, ondanks we aangaven dit twee jaar geleden dit ook te hebben gedaan.

Bij navraag bleek dat beide heren nog nooit in Engeland waren geweest. Nu blijkt echter dat heel veel jachteigenaren nooit zeilen, maar de boot alleen gebruiken als vakantiewoning en genieten van fiscale voordelen in tegenstelling tot appartementseigenaren die wel zakelijke belastingen moeten betalen. Dit in weerzin van de lokale overheid, die hier echter maatregelen tegen wil treffen.   

6 april 2017         Dover

Wind N 3. 1029hPa met zon. ruim 50 mijl te gaan.

Om 7 uur zijn we op de zee. We hebben stroom tegen maar we varen ruime wind rond de 5 knopen. Om 13.30 zijn we bij het verkeersstelsel de Ruytingen SW en is het slack.  Het verkeerstelsel moet haaks worden overgestoken, het scheepvaartverkeer mag immers geen hinder van je ondervinden en je moet goed zichtbaar voor hun zijn . We varen 310 graden richting de Goudwin SW we hadden de wind pal tegen dus de motor moest erbij aan. Eenmaal aan de overkant van het verkeerstelsel was het nog 8 mijl naar Dover. De laatste 5 mijl moest de motor er weer bij aan. Toch wel jammer dat de wind wegviel, temeer dat we na deze zeer voorspoedige oversteek nog het voornemen hadden om door te zeilen naar Eastbourne. In 7 dagen in Engeland, door het goede weer is het is zeer voorspoedig gegaan. Eenmaal in Dover gelijk aan de Fish and Chips, want dat moet je hebben gegeten als je in Engeland bent. Voor ons was het ook gelijk de laatste keer, omdat we de combinatie minder vinden. De vis smaakte overigens goed maar die dikke bleke patat is niet zo aan ons besteed.  Boskalis is in Dover druk bezig om de jachthavens uit te beiden.

07 april 2017       Eastbourne

Wn zw 3/4. 1025 hPa met een wolk. 45 mijl te gaan

2 uur na hoog water om 10.30 vertrekken we richting Eastbourne. De eerste 5 mijl hadden we weinig wind en stroom tegen en de laatste 10 mijl ging de stroom tegen staan. Om 19.30 kwamen we in Eastbourne aan. We werden verwelkomt door een Nederlandse Havenmeester Peter Vennema. Hij riep ons op en had de sluis al open staan. Hij nodigde ons uit voor een kopje thee. Dat was een warm welkom. We hebben zijn hele levensverhaal beluisterd. Een man die daar een zaak had maar die uiteindelijk na een hartaanval de functie als havenmeester ambieerde. Hij woont nu samen met zijn vrouw in een van de aangrenzende flats.

08 april 2017       Eastbourne

Wind ZW 2/3. 1020 hPa met een wolkje en regen. We blijven vandaag liggen. We worden wakker met dichte mist. Rond 10 uur komt de zon door. We gaan wat boodschappen doen en hebben ons voorgenomen niet te veel te doen. Er is in Eastbourne net als de vorige keer, slechte wifi ontvangst, als je je hoofd omdraait wordt je er alweer uitgegooid.

09 april 2017       Brighton

wind ZW 2/3. 1019 hPa wolkje met regen.  We zitten om 9 uur al buiten in het zonnetje de volgende reis voor te bereiden naar Brighton. We vertrekken een half uur na hoogwater om 10.30 dik in de kleren maar er staat geen wind dus die gaan snel uit en de zeilen gaan naar beneden. De zon schijnt en het is maar 2 uur varen dus het wordt motoren. Het was helder weer dus we hebben genoten van de kustlijn “ Beachy Head en de zeven sisters”. Door het stille weer krijg je op zee  net als op het IJsselmeer ook vliegen. Eenmaal aangekomen in Brighton hebben we de fiets gepakt richting de stad. Wat een chaos in de stad, er was een marathon (25 mls) georganiseerd en allerlei andere sportactiviteiten. Uiteindelijk zijn we de drukte wat ontlopen en met de fiets aan de hand een hele steile weg en enigszins verpauperde buurt opgelopen. Boven op de heuvel was er naast een hippisch-centrum ook een kartbaan. Dat we de berg affietste kwamen we weer uit bij de haven. Eenmaal op de boot zat het in een mum van tijd weer dicht van de mist.

10 april 2017       Portsmouth.

Wind NNW3/4. 1020 hPa en oplopend.

We zijn niet van plan om naar Wight te gaan omdat we daar een paar jaar geleden met de “Pretenders” al zijn geweest. Portsmouth is nu de eerste haven waar we nog nooit zijn geweest.

De beste vertrektijd zou volgens de havenmeester 20 minuten na hoog water zijn en dat zou 10.20 zijn. Maar gezien de afstand, de verwachtte windontwikkeling en niet te verwaarlozen de “ijzeren zeilers” besloten we maar om 9.00 te vertrekken. Dat was maar goed ook want de eerste 27 mijl hebben we lekker gezeild hoewel de wind wel wat warrelig was, hadden we het druk.  Eenmaal bij de Solent hadden we wind tegen. Altijd een indrukwekkend stukje zee, het mekka van de zeilsport. Inmiddels werden we ingehaald door de “ijzeren zeilers”. Nu begrijpen we meer en meer de overbemeten paardenkrachten.  Een buurman met een 13 meter schip had zelfs twee motoren van elk 90 PK, terwijl wij het moeten doen met 56PK.  Richting Portsmouth kregen we stroom tegen. Grote zeeschepen, tientallen wedstrijdboten, veerboten  varen de  smalle ingang, in en uit. Niet qua tonnage maar veel drukker vwb scheepsbewegingen dan Rotterdam. We zouden in de nacht en met mist hier niet graag willen binnenlopen. Diesel getankt en ons kenbaar gemaakt aan de overvloed van havenmeesters inzake onze diepte en dat een goede Wifi ontvangst heel erg op prijs wordt gesteld. Om 17 uur lagen we vast nadat we eerst een plek in werden gestuurd met onvoldoende diepte. De volgende plek zonder Wifi, met het advies om maar verderop onder een paal te gaan zitten. In Eastbourne kon je tenminste nog in de verwarmde doucheruimte zitten.

De Li-Jo-Ko begint al aardig diep te liggen van alle sorries en apoligizes.

11 april 2017       Portsmouth

Wind W 3.  1027 hPa met zon

Omdat het voor ons een kennismaking is met een voor ons volstrekte nieuwe haven besluiten we hier een paar dagen te blijven. We liggen eigenlijk in Gosport, aan de overkant van Portsmouth.

Gosport is eigenlijk beroemd vanwege de  samensmelting van schepen  voor de komende invasie (OVERLORD) van Normandië (D-Day) en bleef vanuit hier het zenuwcentrum. Ook Charles Dickens is hier geboren. We werden uitgenodigd door een oudere Engelse man “ You can nok on mine boat at any time and I  will tell you de finest places in de Solent”. Overdag hebben we fietsend Gosport verkend en naar de D-Day memorials geweest. Wat ons verbaast is dat de Engelsen veel beter tegen kou kunnen dan wij, ze lagen heerlijk te zonnen in hun badkleding. De zon is heerlijk maar de wind is nog best koud. Het Wifi bereik was in box waar we lagen bijzonder slecht. In alle Premier Marinas is de ontvangst verschrikkelijk slecht en zijn we dus naar een andere  box gegaan.  Ook nu weer met de benodigde sorrie en apoligizes dat ze deze plek niet eerder hebben toegewezen. Vervolgens in de eerste instantie geen elektriciteit en Wifi. Havenmeesster er weer bij en wat bleek;  de instellingen in de computer hadden ze nog niet veranderd. De boot begint nu echt te hellen van alle sorries en apoligizes.  Nu hebben we in de boot Wifi, maar met de bijzonderheid dat je het ene apparaat moet uitschakelen om met het andere apparaat weer in te kunnen inloggen, wat dat betreft zijn wij verwent in Nederland.  Maar de toiletten gecombineerd met douches zijn zeer luxe.  In de avond zijn we op de uitnodiging ingegaan van de gepensioneerden Ian en Nelly. Ian was een wedstrijd zeiler en Nelly een Engelse lerares. Ian kent de Solent als zijn broekzak en wist ons dus ook mooie plekjes aan te wijzen onder het genot van een heerlijk glaasje wijn. ( ze hadden veel wijn ingekocht omdat ze vreesden voor de Brexit en de daaraan gekoppelde valutaverhouding).

Volgens Ian gingen we vanuit het oosten (Eastbourne) waar de “nieuwe rijken”(Stock Traders Belt) wonen, naar het westen (New Hampshire) waar de “oude rijken” wonen. Een leuk programma voor Jort Kelder.

12 april 2017       Portsmouth

Eerst naar de winkel om een paar zeekaarten te kopen. Met de veerboot over naar Portsmouth, waar we kennis maakten met de Navy en het maritieme verleden. Nelson en Hendrik VIII en de daarbij behorende schepen zijn grote trekpleisters. Ook de Vikingen lieten hier hun sporen achter. Gelopen langs Romeinse kustfortificaties en natuurlijk langs de vissershaven waar enkele in onze ogen, oude vissersbootjes lagen afgemeerd. Volgens de vissers verdienden ze goed (in mijn leven, een  geslacht van  vissers een ongekend positief geluid). Vervolgens naar ruïne-kerk uit de kruisvaarderstijdperk, waar we zeer gastvrij werden begeleid. Naast deze kerk werd een zaal gebouwd en ingericht voor de terugkerende gewonden. Een bom in 1941 verwoestte het middenschip. Een leuke en interessante uitstap. Voor de mensen die van een uitdaging houden kunnen ze terecht bij de Spinnaker Tower (170 meter hoog) om zich aan een touw naar beneden te laten zakken. Een spectaculair gezicht zie ook de foto.

In de namiddag sprake we Nick die een 45 Ft Hanse had gekocht in Bruinisse net voor goedkope euro. Hij vertelde dat hij geluk had met deze goedkope ligplaats van € 10.000 per jaar.

In een plaatsje daarvoor moest je nog veel meer betalen. Hij waarschuwde ons dat indien we verder zouden gaan varen dat we eerst moeten informeren voor een vrije ligplaats. Hij had al gebeld voor het Paasweekend en hij stond op de wachtlijst. Dit hadden we al eerder gehoord.  De in onze beleving belachelijke hoge havengelden zijn in de ogen van “vraag en aanbod” natuurlijk te onderbouwen.  Wij gaan op de bonnefooi, bellen zou alleen maar de bekende "sorries" kunnen opleveren, terwijl als we er eenmaal zijn,  ons niet terug zullen sturen.  

13 april 2017       Lymington

Wind W 3 tot 4 met af en toe een zonnetje.   Springtij.

We zijn om 13 uur vertrokken uit Gosport met een windverwachting van 3 á 4 B., even later hadden we windkracht 6. We liepen aan de wind als een speer. Wind tegen tij leverde opvallend genoeg   geen rare en grote golven op. Het leuke was dat we in dit zeilmekka enkele zeilschepen inliepen.

Staal van het merk ”Rapido” gekoppeld met nieuwe Hyde zeilen(reclame)  doen waarschijnlijk wonderen, 9,4 COG geklokt.

Bij het overstag gaan gingen we opeens een hele andere koers varen. Wil je  hier presteren bij de vele wedstrijden moet je lokaal heel veel kennis van stromingen en dieptes hebben. Omdat het qua afstand nauwelijks de moeite was om te reven, ging de boot wel redelijk schuin waardoor Frida onvoldoende houvast kreeg en op het inmiddels gevallen fototoestel ging staan.

Toen langs de bekende aanloopboei;  Jack in the Basket. De basket/mandje was waar de vissersvrouwen hun mannen foerageerden, waardoor de vissers op het grote water konden blijven en niet helemaal de rivier op hoefden.

Eenmaal in Lymington werden we in de Berthon’s Lymington Marina  niet weggestuurd.

Zeer luxe douches met zowel een stort- dan wel met een handdouche, jammer dat de schoonmaakafdeling vandaag vrij was.

Lymington lijkt een beetje op Rye; veel kleine en speciale winkeltjes.

14 april  2017      Lymington

Uitgeslapen en gaan wandelen door de winkelstraten en de parken. Bij het oversteken raakte Joop bijna onder een auto; bij het oversteken in GB eerst naar rechts kijken, wat hier nog wel even moet wennen. Fietsen is hier helemaal gevaarlijk met al die dikke auto’s. Wat heeft Nederland toch  prachtige fietspaden. We hebben genoten van de vele vogeltjes die we in de parken hoorden, tjiftjafs, roodborstjes, merels en allerlei vinken waarvan we het gefluit niet herkenden. Zelfs Frida als aspirant vogelaar wist niet alle geluiden te herkennen. Een oudere visserman gesproken die de laatste jaren gemiddeld meer en meer wind ondervond. Hij vond een afstand van meer dan 70 mijl enigszins gevaarlijk om bij een weersverandering naar binnen te kunnen vluchten. Dit was voor ons bedoeld als een waarschuwing. Hij vond het jammer dat de Engelsen in zijn ogen te veel eilandbewoners bleven.  Hij gaf aan dat hier de duurste veerpont van de wereld was. In de zomer, meer dan 300 pond met een auto naar Wight, heen en weer. Een afstand van 2,5 mijl/5 km. Wij maar klagen over de prijs van een overtochtje Den Helder/Texel. Hij vertelde dat de Marina eigendom is van een familie die als enige aan de Zuidkust ook eigenaar is van de onderliggende grond. De familie heeft volgens hem nooit genoeg geld. Berthon is natuurlijk bekend van de 2e hands markt (voor hele grote portemonnees) maar is ook een familiebedrijf met allerlei takken in de watersport. Nog even de winkel in voor boodschappen en op zoek naar een soort brood wat ons enigszins smaakt. Terugkomend zagen we een echtpaar bijna tegelijk terugkomen. Pa in een Bentley en Ma in een BMW X5, precies zoals het volgens Jort Kelder “heurt”. Hij hielp nog wel onder kritisch oog de boodschappen uitladen en gezamenlijk togen ze naar een zeilboot van ongekende proporties. We lagen aan de overkant dus we konden alles goed bekijken. Na 3 uur water tanken hadden ze wel genoeg voor het Easternweekend, maar ja ze hebben dan ook alles aan boord van vaatwasser tot wie zal het zeggen. Toch zou het leuk zijn om Piketty en Jort Kelder in een discussieprogramma op de buis te zien. Vooral ook zal dit interessant zijn omdat we fietsend door verpauperde buurten zijn gegaan en op de vreemdste plekken zwervers hebben gezien. Dan nog maar niet te praten over de internationale hongersnoden en volksverhuizingen.

Voor iedereen een Vrolijke Paas of zoals ze in Engeland zeggen: Happy Easter.

15 april 2017       Poole

Wind W 3 tot 4 met af en toe een zonnetje.  

Haven wordt leeg (HW), en de portemonnee ook bijna leeg, de rest is voor Poole. En de oude visserman komt nog even een praatje maken. Hij legde nog een keer uit dat we beter niet naar Bristol Channel moeten gaan bij de Ierse zee vanwege de enorme getijdestromingen, maar dat waren we toch al niet van plan. Een aantal jachten was ons al voorgegaan omdat zij  richting  Portsmouth en/of een rondje op de Solent gaan varen. We varen de haven uit en dan zie ook duidelijk het klasse verschil, Jan met de Pet  ligt gewoon aan een mooring, welke bereikbaar is met een  bijbootje.  We zien kinderen zeilles krijgen en het (dure) veerpont gaat weer met toeristen naar het eiland Wight. We passeren Hurst Castle en The Needles en zeggen de Solent vaarwel en gaan richting Poole. We gaan bewust niet binnendoor, langs Hurst Castle zoals de meeste (motorende) zeiljachten doen vanwege de mindere golfslag maar door de mainchannel langs de Needles, waar het water“choppy” kan zijn als gevolg van twee getijstromingen. De reden is een meer een emotionele keuze. Twee jaar geleden zaten we met Klaas en Riet tijdens een Hop-on Hop-off tour bij de Needles op de Gunnery, mijmerend hoe het hier zou zijn om te zeilen. Net als thuis, kijkend naar de weerkaarten op de TV herinneren we ook steeds Beachy Head bij Eastbourne.

Het is een tocht van 20 mijl maar kruisend aan de wind werd het 30 mijl. Met het knobbelig zeetje/oceaantje  leek het net of we op het IJsselmeer voeren. Klaas zijn uitgangspunt was altijd; nooit naar de uitschieters kijken. Tot dusver hebben we alleen maar te maken met de uitschieters steeds windkracht 5/6. Gereefd gingen we goed door het water met als groot voordeel dat het dek geheel zand- en stofvrij spoelde. We passeerde spectaculaire rots ”Old Harry”.  Poole Harbour is een van de grootste natuurlijke havens van de wereld met een kustlijn van ca. 180 km. We waren  voornemens om aan een mooring te gaan liggen maar op dit onbekende water met een straffe wind, zochten we toch maar een haven op. Het is niet te geloven maar aangekomen bij de haven ligt deze niet vol maar is deze volledig gereserveerd. Ze hebben de plekken betaald, dus of ze wel of niet komen is niet relevant. Er is  geen plek voor ons in de herberg. Waar kennen we dit ook alweer van? Ze willen ons een plekje aansmeren aan de kade tussen de rondvaartboten, maar dat lijkt ons minder geschikt.   We gaan net voorbij een brug aan een wachtponton aanmeren, met een bordje “not for  longstay”. Onze beheersing van de Engelse taal is vooral op dit gebied zeer matig en we gaan er vanuit dat de Harbour Patrol paaseieren moet zoeken. Aan de andere kant van het ponton liggen een paar vergeten boten. We hebben nu een prachtig uitzicht op de Sunseeker werf, welke enkele honderden meters lang is. Sunseeker is een merk voor snelle boten, welke in de volksmond “strijkijzers “worden genoemd. Deze strijkijzers kosten niet alleen bij aanschaf een paar centen, maar ook het onderhoud en niet te vergeten de brandstof. Duizend euro brandstof voor een toertje is normaal. In Lymington bij Berthon hadden ze alleen al 80 man personeel voor het onderhoud.  

16 april 2017       Poole

Het is eerste paasdag, na het paas ontbijt (bacon and eggs) vertrekken we richting de haven van de Cobbs Quay Marina in Hamworthy. We spoelen de boot schoon, er ligt wel voor een heel jaar zout op en tanken water. Gelukkig zijn we al lid (ligplaatsvoordeel) van de MDL Cruising Club, waardoor inschrijving snel gaat. Opvallend is dat iedereen ons maar naar bars/pubs en restaurants wil sturen. Wij zijn dol op een alcoholische versnaperingen  maar dat is volgens ons (nog) niet van onze gezichten af te lezen. Tijdens de koffie, realiseren ons dat we toch wel heel snel gaan, we moeten nog wennen aan het tempo dat we een half jaar de tijd hebben en niet zoals in een vakantie van vier weken, het weer moeten oppakken als het goed is. We gaan vanaf nu weer de doelstelling van onze reis in acht nemen: zeilend de UK verkennen, en dus niet alleen de jachthavens en de daarbij behorende toiletten keuren. De enorme jachthaven met 850 ligplaatsen en een terrein nog vol met enkele honderden “strijkijzers” waaraan druk wordt gewerkt. De servicegraad is mits je banksaldo het  toelaat hier intens. Van poetsbedrijven (voor binnen en buiten) tot elk technische specialisme is hier te vinden. We pakken de fietsen en gaan via een prachtig natuurgebied aan een ruime variëteit aan water vogels. In Poole is het druk van de dagjesmensen. We gaan langs de VVV voor informatie en ontdekken we opnieuw dat we te snel gaan en dat we teveel mooie plekken achter ons laten. We zitten dan ook in een luxe dilemma; het weer pakken of veel zien.  Het goede weer lijkt wel met ons mee te gaan, het is nog wel koud maar zonnig. Op de kade zien we het beeld van “Lord Baden Powell” die op een eilandje in Poole Harbour met twintig jongeren een experimenteel kamp opbouwde, wat later uitgroeide tot de padvinderij. De vele fish and chips etende dagjesmensen trokken vele meeuwen aan die hun nalatenschappen ongecontroleerd lieten vallen. Het is niet zoals op veel andere plaatsen dat het verboden is om meeuwen te voeren.

17 april 2017

Rustig ontbeten, kinderen geskyped en vervolgens weer de fiets gepakt. We werden uitgenodigd om mee te rijden om een bezoek te brengen aan Swanage om daar een terrasje te pakken en te gaan winkelen. We hadden al andere plannen gemaakt.  Wij op de fiets over de droge werf waar vele bedrijfjes bezig waren met poetsen en andere bootwerkzaamheden. In Nederland kennen we de uitdrukking; koop een boot en werk je dood. Ik heb nooit zo begrepen waar deze uitdrukking op slaat. Is het dat je extra moet werken om de boot te bekostigen of bedoelt men hiermee de arbeidsuren inzake onderhoud? De gezegdes; met een boot van hout wordt je niet oud, en met een boot van ijzer wordt je niet wijzer, doelt men duidelijk op het onderhoud. In de Solent is dit bij velen niet van toepassing; gewoon laten doen, bellen, take-away,  opstappen en wegwezen.

We ontkomen er niet aan om langs de Sunseeker werf te fietsen en zien daarnaast nog een paar interessante automerkdealers. Mam, zoek even een autootje uit terwijl ik een bootje koop.

Vooral een paar grote “strijkijzers” zijn al verkocht, gezien de naam van de thuishaven, Valetta.

En deze zijn volgens mij niet ingehuurd door Daalimpex voor het vervoer van de Maltezer aardappelen. Toch wel leuk nu de vraag rijst of het kleine Malta (voormalig Britse kolonie), dat dit half jaar het EU-voorzitterschap op zich neemt, het bekende bedrijven hielp belastingen te omzeilen. Belastingontwijking zal dit jaar hoog op de agenda van Brussel staan. Ook de Maltese regering werd al eens in verband gebracht met “Panama Papers”. Een paar jaar geleden toen we in Malta waren was het ons ook al opgevallen dat er veel grote en dure jachten in Valetta lagen.

Verder hebben we een nieuw fototoestel gekocht een museum bezocht, over de vroegere jaren van Dorset. Daarna de dagelijkse boodschappen gedaan. Opvallend dat de winkelwagentjes geen muntjes behoeven en toch redelijkerwijs worden teruggebracht. Wij bliepen en rekenen zelf nooit af, maar gaan altijd via de kassa. Veel gezelliger en je ziet nog wel eens wat. Zoals nu een klant met een goede wegligging met zes artikelen; 2 flessen Cola van elk 3 liter, emmer popcorn zo groot als een schoonmaakemmer, 2 dozen  cup cakes en een zak chips (verpakkingen net als deze klant, zo groot zo hebben we ze nog nooit gezien). Deze zak chips zou men in volume als een zak piepers op de schouder mee kunnen nemen. Als het paprikachips zou zijn krijgt deze klant toch nog de benodigde vitamientjes binnen.

19 april 2017       Weymouth logstand 427

Wind noord oost 2 tot 3 draaiend van oost naar zuidoost.

Om 7.30 gingen we door de brug van Poole. We hadden eigenlijk 4 uur eerder moeten vertrekken, maar gezien de wind zouden we deze geringe tegenstroom (1,2 knoop/mijl) wel kunnen dood kunnen varen. Wij zeilden mooi aan de wind rond de kaap; St Alban’s Head. Twee andere zeilschepen maakten optimaal gebruik van hun ijzeren zeil,  zodat wij ze al gauw uit het oog verloren.  We zijn zeer dicht langs deze kaap gevaren om “overfalls” (steile getij golven als gevolg van verschillende getijstromingen; Kanaal en Oceaan) te mijden. Twee jaar geleden hebben we deze ervaring al eens meegemaakt waarbij het lijkt alsof je in een gat valt.  Vervolgens een voordewinds rak, zeilen werden vervangen door de gennaker (lijkt op spinnakker) erin. Het werd een prachtige tocht langs de mooie kustlijn van Dorset, met mooie anker plekken zoals o.a. de Lulworth Cove. We vinden het weer nog te koud en te eenzaam om hier te ankeren. Hier  is ook een schietoefenterrein waar we niet voor hoefden om te varen dan wel voor te bukken.

We kwamen om 13.30 aan en we kregen een prachtige plek aan de stadskade. Een prachtig typisch Engels vissersplaatsje met een boulevard en een strand zoals wij dat kennen. Ook hier weer, de een loopt weer met een winterjas en handschoenen en de ander zit achter een windscherm in badpak te spragen. We hebben de stad (kermis) verkend en bij terugkomst in de kuip, in de luwte van de zon genoten.

20 april 2017

Bewolkt 12 graden en een frisse wind.

Lekker uitgeslapen. Vanmorgen hoorde we de vissers al weer op tijd uitvaren. We pakten de fiets richting (schiereiland) Portland. Portland is bekend van het Portland cement (na 40 jaar nog steeds in mijn neusgaten) en schijnt ook bekend te zijn van de geweldige stenen/keien. Er is een fietspadlangs de kust, het was wel even zoeken om op het juiste pad te komen maar dat gaf ons mooie uitzichten. Met de fiets (gelukkig zijn deze licht) aan de hand ( gebruikend als rollator) zijn we sommige pittige heuvels opgeklommen. Soms heb je een pad en gaat dat niet verder, het gevolg is dat je dan weer naar beneden moet om vervolgens weer naar boven te klimmen. Wij als (vouw)fietsers zijn hier een sightseeiing op zich en sommige willen we onze fietsen aanraken (kost in vervolg een £).  Op eenrichtingswegen mogen hier geen tegenstelde fietsers aanwezig zijn. Dit werd ons welteverstaan gegeven door claxonnerende automobilisten. Met al die schuine wegen vragen wij ons wel af hoe de ouderen het hier hebben. Volgens ons komen ze de straat niet meer op tenzij ze over een turborollator beschikken.

Ook weer de prachtig uitzichten en de typische Engelse  schoorstenen. In 2012 waren hier in Portland Harbour de Olympische (water) Spelen. Hadden Klaas en Joop zich meer op hun acteer carrière gestort dan hadden ze hier nog meer hun acteertalenten moeten etaleren in de  film Dunkirk/Duinkerken die hier ook werd opgenomen, evenals in Urk. De kustlijn wordt hier ook wel de Jurassic Coast (Nationaal erfgoed) van Dorset genoemd. Bij dit stuk kust komen een groot aantal prehistorische steenlagen aan de oppervlakte. Voor de geologen zeer interessant, er worden regelmatig fossielen en botten gevonden. Bij terugkomst brak de zon door en werd het weer genieten in de kuip en staren naar alle dagjes mensen op de kade.

21 april 2017

12 graden met een fris windje en bewolkt.

We gaan met de bus naar Dorchester. De spieren verdienen wat rust, de inspanning van de vorige dag is nog goed te voelen. Het reizen met de bus geeft je een mooie indruk van de omgeving. Het glooiende landschap, landerijen en weilanden,  we zagen zelfs een Groninger blaarkop. We hebben het “Roman Town House” bezocht. Je krijgt een indruk hoe de Romeinen hebben geleefd. Ze hadden vloerverwarming d.m.v. het verhitten van stenen om vervolgens de lucht te laten circuleren onder de grond. Wat geslenterd door de stad met leuke authentieke Engelse straatjes en met de nodige winkels zoals die in een stad thuishoren. Toch ook redelijk veel leegstand. Maar ja, toch wel enkele zeer actieve winkeliers die alvast een (stoffige) kerstboom in een etalage hebben staan voor de komende Kerstdagen. Hopen dat Nicolet hier geen Action gaat openen. Omdat wij geen ouderenpas (60+) konden tonen (verkrijgbaar bij de Councel) moesten wij de volle mep betalen.

Om de Council te vinden vroegen we een parkeerwachter ( bonneschrijver) om de weg. Dit leek een Brabander te zijn die Dorset zo leuk vond dat hij in het kader van de EU hier bleef hangen en zijn werk als parkeerwachter vond. Hij was overigens bang te moeten vertrekken als de Brexitt gestalte zou krijgen. In het (monumentale) Councilgebouw (Provinciehuis) werd naarstig gezocht naar een oplossing om ons een openbaar vervoer kaart voor ouderen te kunnen geven. Deze kaart zou bij dezelfde firma geldig zijn voor heel GB. Helaas na veel gezoek, kwam hij tot de conclusie dat wij geen ingezetenen zijn. Maar op de opmerking ”wij zijn toch EU-burgers”, werd er een (top) manager erbij gehaald, die ook alles uit zijn PC probeerde te krijgen om ons van dienst te zijn. Maar ja, uiteindelijk kregen we toch weer de alom bekende “sorrie”, die wij bij aankomst al hadden verwacht. Wij hadden dan wel geen verblijfstatus, maar zij hadden wel lekkere koffie en schone toiletten.

Wederom brak bij thuiskomst de zon weer door en zaten we weer heerlijk in de kuip. Er is altijd wel wat te zien zoals; binnenkomende en lossende vissers schepen, zeilboten, strijkijzers en de dagjes mensen op de kade. Mensen, met van die typische Engelse gezichten die zo uit het boek van Charles Dickens zijn komen lopen. Je kunt echt zien dat velen meer aan hun kapper dan aan hun tandarts uitgeven. Patat eten met gesloten kaken is bij velen is mogelijk. Veel volwassenen zijn nog aan het wisselen. 

22 april                Weymouth

Het is afwisselend bewolkt en zonnig rond de 12 graden.

Zaterdag een dag van overpeinzing en voorbereiding.

Veel dagjesmensen  komen af op het strand en  vele activiteiten. Opvallend is dat wij pas aan een alcoholische versnapering denken wanneer er een 5 in de klok is.  Soms nemen we de Hollandse en soms de Engelse tijd, net welke op dat moment ons het beste schikt. Sommige Engelsen houden van vroeg beginnen en vooral van grote glazen. Wij vinden Engeland tot nu toe heel schoon. Hondenpoep wordt direct en door iedereen al dan niet met een of twee handen, dit afhankelijk van de grootte van de hond, opgeruimd. Je kunt er zelfs een boete van £80 voor krijgen als je het laat liggen. In Nederland moet je steeds naar de grond kijken om een hoop te ontwijken en zie je hondenbezitters met een door UV verkleurd poepzakje tussen de halsband.  De mensen zijn hier allervriendelijkst en behulpzaam. In Nederland is een winkel “gesloten”,  in Engeland ”sorry we are closed”. De vele mensen met tatoeages die ook tijdens de koude avonden moeten worden geëtaleerd zijn zeker niet te benijden. De eet- en drinkgewoonten van een bepaald deel van de bevolking is m.i. verontrustend.

Bij de voorbereiding van de notoire kaap; Portland Bill, kun je beter geen fouten maken. Van alle kapen in Zuid Engeland wordt  deze met de Portland Race als het gevaarlijkste stuk water van het Kanaal gezien. Oorzaak is de ondiepte en de twee sterke getijstromen die bij de race samenkomen. Bij springtij kan er 7 knopen stroom staan en daarbij staan er heel veel “overfalls” op de kaart. De veilige en gemakkelijke manier is om buitenom te gaan. Wij moeten 50 mijl varen en liefst voor HW de Dart opvaren. Wij kiezen voor de “inside way” omdat er de afgelopen dagen rustig weer is geweest en er weinig wind wordt verwacht. Dus plannen is belangrijk, goed naar de tijden en niet vergissen in UT, BST en MET (Europese tijd). De “Reeds” (boek met getijstromingen) is dan ook onmisbaar. Onze planning kwam overeen met die van Joost en Gonnie (die eerder verslag hebben gemaakt). Later bleek bij de gratis Weymouth Harbour Guide; 4 uur later dan HW Portland. Dus alles kwam met elkaar overeen.

Later in de avond nog een rondje gelopen, en ons verbazend over het feit dat de vissers ook zaterdag- en zondagavond hun gevangen schelpdieren aan wal brengen.  Zij gaan de hele week door.

Later nog een schipper in loondienst gesproken, die op een 14 meter vissersvaartuig van polyester voer. Hij wilde graag een eigen schip, maar zoals het nu ging was hij met zijn 24% van de besomming ook wel tevreden. De andere twee bemanningsleden kregen 14%. Vissen was zijn lust en zijn leven. Toch gek, dat beroepsvissers voor hun hobby (dik) betaald worden terwijl normaal gesproken een hobby geld mag kosten.  Ook gezien de honderden visbootjes met hengelaars die dit naast hun reguliere baan als hobby hebben en vissen als uitlaatklep zien voor hun gejaagd bestaan. Reactie!?

23 april 2017       Dartmouth         logstand 480

Weerberichten: Wind NNO-O- ZO 3 af en toe zon

We starten om 7 uur met goede moed, alle zeilen omhoog en de eerste 7 mijl gaan dan ook lekker, temeer daar  er iets meer wind stond dan de verwachting.

De “inside passage” die minder dan een kwart mijl breed is en die tussen de Race en de wal ligt moet je heel dicht bij de wal/ rotsen ronden.  Je kunt je voorstellen dat bij slechte weersomstandigheden het hier behoorlijk spookt.  De gekozen “de inside passage” is een hele smalle vaarweg. Het gezegde luidt dat je zo dicht langs de wal moet varen dat je een steen op de rotsen kunt gooien. Enigszins bang van uitstekende rotsen passeerden we de kaap. Ik ben op pindarotsen na, bang van rotsen. Stel de wind zal wegvallen en de motor zou niet willen starten of je komt vast komen te zitten aan een lobsterlijn.  We hebben prachtige foto’s kunnen maken van iemand die stond te vissen, ook bij dit weer, op dit levens gevaarlijk punt. Of de vis op die manier dan ook lekkerder smaakt?

Eenmaal om de hoek moest jammer genoeg de motor  aan om de gemiddelde snelheid te halen om voor hoog water de rivier Dart op te kunnen varen. Het wordt dus Engels zeilen en goed opletten op  lobsters (ballen met lijnen waaraan kreeften kooien aan zijn bevestigd). We hebben onder weg weinig leven gezien, een zeilboot en een vrachtschip die volgens ons de weg kwijt was, hij ging richting Exmouth en kwam met grote snelheid weer terug. Om 17 uur kwamen we aan in Dartmouth. Een sprookje zo’n mooie (moeilijk te vinden en rotsrijke) rivier ingang, twee kastelen aan beide kanten van de riviermonding. De beboste hellingen en de oude kades van het oude stadje. De kades van de stad zijn bedekt met kinderhoofdjes en er staan mooie oude geveltjes. De Onedin Line is hier opgenomen. Als je in sommige straatje loopt en je ogen dicht doet hoor je zo Captain Baines praten. We hadden gelezen over de hoge liggelden (van iemand die van de goedkopere westkant kwam) en meerde af bij een zeer acceptabel bordje £ 2,95 p/m aan bij een “Innerpontoon”. Eenmaal afgemeerd kwam er nog £ 0,85 p/m bij.  Dit bedrag erbij moet je overal in de rivier (ook ankerend) en bij elke Marina bij betalen. Totaal dus voor £ 3,80 p/m (€ 55 totaal) waren we klaar (wij komen van de duurdere oostkant). Meerde je af bij een 5 meter verder gelegen pontoon bespaarde je € 19 maar dan had je geen elektriciteit en moest je de rubberboot opblazen om aan de kant te komen. Wij hebben hier niet voor gekozen. De diverse controleurs scheuren regelmatig met hun rubberboter over de rivier om alles te controleren en geld te innen. Zo vroeg in het seizoen had de overvloed aan ambtenaren niets te doen en wisten ondanks de communicatie met tablets niet of nauwelijks van elkaar wat ze deden. De rekening krijg per mail thuisgestuurd. WIFI konden we gratis krijgen onder het genot van Guinness in de Marina Club.  De (gedateerde) douche met een fleurig douchegordijn en linoleum in de gezamenlijke kleedruimte moest je voorzien van £1. Gelukkig hadden we ponden voor de oude roestige muntautomaten. De ervaringen uit vervlogen en goede tijden zijn in volgorde; uitkleden, haarshampoo inwrijven, lotion over je gehele lichaam smeren, muntstuk erin en als de wiedeweerga wrijven en uitspoelen.  Gelukt, net zeepvrij en het water ijskoud.

24 april 2017

We worden wakker met een lekker zonnetje, we treffen nog steeds ontzettend mooi weer,  wel koud maar we hebben nog geen regen gehad. We maken een prachtige wandeling langs het Dartmouth Castle, aan de monding van de Dart en behorend tot het Engels erfgoed. Er werd weer flink aanspraak gemaakt op de kuiten.  Geweldige wandelpaden, en hebben net als in Schoorl de gele en de groene pijl gelopen. Er is meer dan 1000 km aan wandelpaden (coast paths) in Engeland. In combinatie met B&B een eldorado voor wandelaars, langs kusten, baaien, inhammen, meanderende riviertjes, oude forten en beboste gebieden.  Frida, de amateur ornitholoog brengt me enigszins de liefde en een beetje kennis bij. Tot nu toe was voor mij een bruin vogeltje op een huis een huismus, op het gras een grasmus, in de heg een heggemus. Maar nu leer (en moet) ik luisteren en onderscheid te maken om ze vervolgens te zoeken. Meestal hoor je ze wel maar ziet ze niet. Omdat er geen WIFI op deze plek is gaan we naar een Premier Marina even verder op de rivier waar we een zevenritten kaart van hebben. Echter deze Premier Marina voldoet (afgezien van de prijzen) echt nog niet aan de eisen die we deze Marina’s gewend zijn.  Hier hadden ze enigszins roestige ijzeren stijgers en geen WIFI en naar de rest hebben we maar niet meer gekeken, temeer ook omdat de receptie ondanks onze vooraanmelding zeer verrast opkeek van een klant.   We keerden dus maar terug naar ons oude plekje en dan toch maar de kroeg in voor WIFI. Onder het genot van een Guinness waren we weer op de hoogte van het thuisfront en het weerbericht. Toch is het lastig als je geen WIFI bij de hand hebt en overwegen we een dongel ofwel een Engelse 3 of 4 G prepaid kaart.

25 april 2017

Wederom worden we weer wakker met een heerlijk zonnetje.  We gaan erop uit met de bus naar de Engelse Riviera gelegen aan de beschutte “Lyme Bay”.  Eerst met het pontveer over naar het Kingswear en vervolgens met een “hop-on hop-off” kaartje naar Brixham en Torquay (geboorteplaats van Agatha Christie met haar 4 miljard boeken). Geweldige mooie en smalle landweggetjes waarbij je regelmatig moet stoppen om een ander doorgang te verlenen. Geweldige test voor voordringerige vasteland automobilisten. Brixham met zijn gekleurde geveltjes schijnt een van de belangrijkste Engelse vissershavens te zijn. We zien wel een grote  visafslag met alleen maar een paar (oude) vissersschepen. De Inner Harbour is drooggevallen en je ziet de schepen gestut door wat planken droogvallen, of tegen de kade staan. Dit is niet onze manier van aanmeren, we hebben toch liever wat water onder de kiel. Niet alleen voor het scheepsbehoud maar ook vanwege het toiletgebruik. Vervolgens stappen we op de bus naar Torquay wat ze noemen het hart van de Engelse Riviéra. Vroeger was het een schilderachtig vissersdorpje maar nu is het een moderne badplaats met een chique uitstraling en palmen op de kade. Van het zachte klimaat hebben we niet veel gemerkt, het was zonnig maar koud. Uitspraken van een meneer met enig cynisme: even duur als aan de mediterrane kust maar dan 10 graden kouder en hier is het voorportaal naar de hemelpoort voor de rijken uit London omdat de armeren hier teveel ontwenningsverschijnselen zouden krijgen. 

Op de vraag of alleen de rijken naar de hemel gaan was zijn antwoord met enig cynisme; afhankelijk hoe eerlijk ze aan hun geld zijn gekomen. Bij thuiskomst hadden we zelf een klein hagelbuitje. Zo gaan we ons weer voorbereiden op de volgende haven in Plymouth en laten we South Devon achter ons.

26 april 2017 logstand 517

Weerbericht: Wind NNO 3-4 bewolkt en af en toe een bui.

We worden wakker met een zonnetje maar het lijkt wel kouder dan anders. We hadden verwacht hoe meer we naar het zuid westen zouden gaan de temperatuur wat hoger zou worden, maar tot nu toe lijkt dat er niet op.

Vanmorgen nog even het naar het café gelopen om via de WIFI het weerbericht te controleren. De voorspellingen zijn nog het zelfde. Er zijn twee schoonmaaksters en die vertellen dat ze vanmorgen ijs op het dak van hun auto hadden.

Het is nieuwe maan en dat betekend dat we meer stroom hebben en de “overfalls” heftiger kunnen zijn. Om 10 uur zijn we vertrokken uit het mooie Dartmouth en ronden Start Point ruim dit i.v.m. de “overfalls”. Na vijf mijl kunnen we overstag en kunnen we koers varen richting Plymouth. Joop heeft het druk met het trimmen van de zeilen i.v.m. de windschifting en de behoorlijke stroom mee. We hebben net geen 10 knopen gehaald.  Opeens was de wind op en moest de motor aan om aan de gemiddelde snelheid te komen en te voorkomen dat we bij Plymouth fikse stroom tegen (kan gemiddeld 4 knopen zijn met nieuwe maan) zouden krijgen. We hadden nog twintig mijl te gaan. De motor heeft minder dan een kwartier aangestaan alvorens het opnieuw begon te waaien. We zagen om ons heen allemaal buien vallen waar wij de wind van kregen maar we hebben zelf geen spatje regen gehad. Het is altijd weer  heel indrukwekkend om een nieuwe, in dit geval een marinehaven in te varen. De aanwezigheid van een marinevloot, veerboten, vrachtschepen en in totaal zo’n vijf Marina’s  zorgen voor de nodige drukte in de haven. Bij het binnenvaren van Plymouth (Devonport)  enkele veerboten, een vrachtschip en een marineschip en natuurlijke de nodige zeiljachten en vissersbootjes. We voeren rechtstreeks op de Queen Anne’s Battery Marina aan en om 177 uur lagen de trossen weer vast.

27 april 2017

We worden wederom weer wakker met een zonnetje. De weersverwachting voor vandaag is bewolkt en af en toe een zonnetje en 12 graden. We gaan wandelend de stad verkennen. Het doet een beetje aan Rotterdam denken, er is in de 2e WO hier veel plat gebombardeerd, dus oud en nieuw door elkaar. Op The Hoe, dit is een hoger gelegen plek achter de kade, is een groot herdenkingsmonument voor alle gevallen soldaten. De kade, doet een beetje fortachtig aan, is rondom bebouwd met terrasjes met soms een zwembad. In de zomer is het hier zeker een “place to be”. We merken het ook in de haven waardoor de koude temperatuur nog niet zoveel te beleven valt. Het weekend is zoals ze dat hier noemen een “ Early May bank holyday” een nationale vrije dag in de UK, dus de maandag hebben ze ook vrij.

Wij liggen in de duurste haven van Plymouth (MLR Marina’s) en dit is vooral te merken aan de hoeveelheid in (rangorde) havenmeesters, secretaressen en natuurlijk een manager. Van de ene havenmeester moeten we hier en van de andere op een andere plek afmeren. Dit doe ons denken aan de vroegere tv serie “Wordt u al geholpen” met mr.  Peacock en ms. Slowcombe. Opvallend is, dat de wind in de avond gaat liggen en dat er overdag flinke uitschieters zijn. Windvlagen met 8 knopen verschil is tot nu toe heel gewoon.

28 april 2017

Het is somber weer deze morgen en nog steeds koud rond de 12 graden. Het is hier redelijk glooiend dus we pakken de fiets om langs het kust pad te fietsen. We maken een praatje met een portier van het Marine terrein. Hij deed handmatig de slagboom open en dicht zonder te kijken wie door heen gaat. Hij vond het wel gezellig, had een Schots accent. Hij was 40 jaar geleden uit Schotland vertrokken en is nu bij de Marine gaan werken. Hij kwam uit de Campbell clan en vond het leuk om over zijn herkomst te praten.

Gelukkig hadden we onze Schotse buurman Gordon (Graham clan) net voordat we vertrokken gesproken de diverse clans. Vervolgens richting de wijk Mayflower (vernoemd naar een schip die in 1620 Engelse en Nederlandse zwaar gelovige kolonisten naar Amerika vervoerden; Pilgram Fathers). In deze wijk kwamen we een nieuwe “strijkijzerfabriek” tegen en wel de “Princess”. Veel kleiner dan de “Sunseeker” in Poole. Door de stad fietsend  zagen we verschillende Poolse winkels en hardwerkende Poolse bouwvakkers. We hebben een prepaid kaart gekocht om altijd WIFI bij de hand te hebben. Voor de jonge bediende was dit nogal een klus om een paar van die oude Hollandse Phonebeten uit te leggen wat we moesten hebben. De jonge bediende bleef alleraardigst en geduldig maar wij konden hem door zijn hippe lange snor en baard moeilijk volgen. Als we nog vragen zouden hebben mochten we terugkomen, maar we denken dat als ze ons zien aankomen dat ze allemaal tegelijk onder de toonbank kruipen. Gelukkig hebben we een expert op het thuisfront.

Hoogte verschil 2 dagen na nieuwe maan bedraagt bijna 5,5 meter.

29 april 2017

Bewolkt is de voorspelling maar de zon heeft hele dag geschenen. We zijn met een soort interliner naar Exeter gegaan. We werden net buiten de stad afgezet en met een stadsbus weer richting het centrum afgezet. Exeter is de hoofdstad van Devon. Hier is in de 2e WO ook veel plat gebombardeerd dus oud en nieuwe gebouwen door elkaar en af en toe zie je zelf een oude Romeinse en middeleeuwse stadmuren. Het haven gebied doet een beetje denken aan de stadsgracht van Utrecht denken met zijn vroege 19de-eeuwse pakhuizen waar inmiddels allerlei kleine winkeltjes op gebied van kunstnijverheid zaakjes en cafés zijn gevestigd.  Aan de overkant is een leuk haventje maar met jammer genoeg vergeten boten. Je moet twee sluizen door om er te komen. Er is een actief kanocentrum en zelf een klim hal. Voor de Cathedral Church (werd al jaren schoongemaakt als gevolg van de vele gewonnen steenkolen) of St Pieter was er een fotoschoot van een bruidje en bij een kerk verder op werd er ook getrouwd. We zijn nieuwsgierig om een hoekje gaan kijken, iedereen is immers welkom in het huis van God.  Er waren 3 priesters en wel 10 misdienaars (waar halen ze, ze vandaan)?  De kerk zat vol en eenieder dacht dat wij bij de bruid hoorden. Voordat de priester helemaal op dreef begon te komen en voordat de collecteschaal langs zo komen zijn wij maar stilletjes vertrokken. Er waren ook opvallend veel winkels met trouw japonnen en ook heel opvallend Carnaval of Halloween kledingwinkeltjes. Het was een gezellige bedoening in de stad je kon duidelijk merken dat het zaterdag was, veel winkelende mensen en door het lekkere zonnetje zaten de terrassen vol al dan niet opgeluisterd door straatmuzikanten.  Na een uur liepen we weerlangs de kerk van het trouwpaar waar nog heftig trouw werd beloofd en waar de echtelijke verplichtingen op een niet te evenaren wijze werd uitgelegd. Met, Rolls Royce  met chauffeur, 2 fotografen, de hoeveelheid kerkelijk personeel moet dit wel kostbaar trouwerijtje worden. Maar ja, dit moet je over de jaren zien. Als je na drie gaat scheiden zou dit toch wel een dure hobby zijn.   

Ook nu weer tot de conclusie gekomen dat de UK tot dusver v.w.b. netheid, beleefdheid mode en stijl toch wel fantastisch is. Iedere passagier groette en bedankte de chauffeur. Terug bij de boot begon de wind aardig aan te wakkeren dus maar weer knus in de boot met de kachel op “high”.

30 april 2017

We worden voor het eerst wakker met regen en dit blijft tot na de middag.  Eigenlijk wel een goed voor ons met name voor de manlijke helft die altijd vol gas wil. Lekker uitgebreid Engels ontbijten en contacten met het thuisfront. Zoals de weerberichten eruit zien zullen we hier morgen ook nog blijven. Vandaag in ieder geval lekker luieren , lezen, weblog bijwerken, prepaid kaarten in orde maken en ons voorbereiden op de verdere reis.