Wells en Lowestoft

06 augustus  2017            zondag   Wells Next The Sea                  Logstand 1772 Weersverwachting;  Zonnig     Wind; WSW   4  Bft.                                             Vertrek  6.30 uur en aankomst 17.00 uur.

Om niet te vroeg in Wells aan te komen zijn we een uur na HW vertrokken om met de ebstroom de Humber af te varen om vervolgens  de stroom om de hoek weer tegen te krijgen en daarna voor Wells weer mee te krijgen. Onze berekening was om  7.00 uur te vertrekken en volgens Andy een local zouden we om 6 uur moeten vertrekken dus hebben we maar gekozen voor een middenweg.                     Volgens Andy vallen de hoogwaters Grimsby en Wells Next The Sea gelijk.  Met een prachtige westelijke wind gingen van de DZ boei in een rechte streep naar de kardinale leading boei bij Wells.                                                                                 Het is zonder meer zaak om vanwege de ondieptes even voor HW bij de aanloopboei te zijn. Met windkracht 4 aan hogerwal over relatieve ondieptes is natuurlijk geweldig zeilen.                                                                                          HW aanloopboei verschilt 20 minuten met HW van het drijvende ponton.               Ook hier hebben we de snelheid eruit moeten  halen door de genua een paar uur van te voren in te rollen.                                                                                       Omdat de ingang wel bebakend is maar op geen enkele kaart staat aangegeven hadden we de dag ervoor al gebeld voor een mogelijke ligplaats. Als antwoord werd gegeven dat wanneer we op een mijl genaderd waren dat we moesten marifoneren waarop we dan naar binnen geloodst zouden worden.  Na dit contact werden we al meanderend  ruim 3 mijl naar binnen geleid. In de smalle vaargeul moest je in het ene gedeelte dichter bij de rode tonnen blijven terwijl  in een ander gedeelte weer meer in het midden. Dus vaak net omgekeerd aan  wat wij gewend zijn. De boeien worden dus niet steeds  verlegd en aangepast. Met  een tegenligger was het weleens billenknijpen geblazen. Met een 2 meter diepgang zouden wij met HW en aanlandse wind ook onder begeleiding niet naar binnen durven. De kleine brekers die we nu al zagen zullen met oostenwind wel helemaal afschrikwekkend zijn. Bij aankomst moesten we even aan een  visserijboot aanmeren omdat de feestweek met een groot fanfarekorps werd afgesloten.  Hierbij werden we weer geholpen maar nu door nogal een pendante maar gastvrije havenmeester.  Ook hij, zoals zoveel havenmeesters elders noemde zich vriend van Anje Valk. De reddingsbrigade werd tenslotte nog door de plaatselijke geestelijke toegesproken en gezegend waarna het grote fanfarekorps nog een aantal  kerkelijke aubades ten gehore bracht. 

07 augustus  2017            maandag                             Wells Next The Sea            

Wells is een zeer toeristische stad wat mede komt door een  relatief lang en soms brede strand. Er is een grote camping bij het strand en op het strand zijn gekleurde houten strandhuisjes alleen voor overdag,  zonder enkele voorzieningen die te koop worden aangeboden vanaf £ 70.000. Ook de huizen in Wells zijn de laatste jaren zeer sterk in prijs gestegen. Op een bevolking van ca. 3.000 mensen vertoeven er jaarlijks 14.000 toeristen. Op de fiets zijn we met LW langs de  meanderende vaarweg gegaan en gezien dat toch wel veel boeien op het zand liggen.  Vervolgens zijn we naar en door het landgoed van Holkham gefietst. Dit  landgoed uit de 18e eeuw is nog steeds particulier eigendom en wordt nog steeds bewoont door een nazaat van graaf Coke.  Het is het centrum van een landbouwbedrijf van 25.000 hectare. Ik zie de huidige graaf geen vuiltjes plukken en de kanten wieden. Je mag vrij op de paden fietsen maar als je kunt ook een bepaald landhuisgedeelte bezoeken waar je dan ook dik voor moet betalen. Ook een kanohuren kost £ 4 en een klein roeibootje £ 6 per half uur en voor een uurtje huren is dit in verhouding  goedkoper. Ook een rondritje over het landgoed en tussen de herten is tegen betaling mogelijk. Wanneer je trek krijgt kun je natuurlijk nog even naar het restaurant voor een versnapering. De dag dat wij er waren stonden er zeker een paar honderd auto’s die tegen betaling netjes door verschillende parkeerwachters in rijen werden opgesteld. Na 16.00 uur konden geen vaartuigen of fietsen meer gehuurd worden en ook de passagiers terreinwagentjes stopten er ook mee. Ondanks de nog grote drukte bleek bij navraag dat iedere dag om 17.00 uur het totaalgeld geteld moet worden.  Toen we verder fietsten kwamen we bij het Holkhamstrand waar de parkeermeter ook niet tot rust kwam. De familie schijnt verder ook nog diverse winkels, een vakantiepark, een herberg en een vastgoed ontwikkelingsmij. te hebben. Gelukkig hield de eigenaar openluchtconcerten met in het verleden o.a. Elton John en status Quo. Voor zover ons bekend hebben wij vooralsnog geen blauw bloed en moeten we maar zien hoe we de eindjes aan elkaar knopen.

08 augustus  2017            dinsdag                                Wells Next The Sea

Vanwege een druk programma en omdat in de namiddag zou gaan regen zaten we om 10 uur al op de fiets . Ons eerste doel was Warham. In dit dorp zijn nog de overblijfselen van een fort uit de ijzertijd wat later ook nog als fort door de Romeinen werd gebruikt. Dit fort keek uit over de daar inmiddels dicht geslipte rivier Stiffkey. Vervolgens doorgefietst naar het Binham Priory uit de 11e eeuw. Dit klooster kent vele schandalen en heeft  als zoveel katholieke gebouwen veel onder Hendrik de 8ste te lijden gehad.                                                                                                   De plaatselijke vrijwilliger feliciteerde ons met het Nederlands voetbalsucces van de vrouwen. Bij dit gebouw werd vorig jaar nog vier mensen begraven. Alleen bij gebrek aan ruimte worden  zeer oude graven geruimd. De wekelijkse dienst trekt tekort bezoekers waardoor er ook wekelijks een concert wordt gegeven om het onderhoud te kunnen betalen.                                                                                                      Na dit bezoek gingen we als toerist op pelgrimstocht naar Walsingham. Volgens een legende had een edelvrouw in de 12e eeuw een visioen om het huis van de heilige familie uit Nazareth na te bouwen.                                                                         Sindsdien komen veel pelgrims naar de kapel van ‘Onze Lieve Vrouw van Walsingham” en werd dan ook een van de grootste pelgrimstochten van Noord Europa.  Ook dit gehele religieuze gebeuren heeft heel veel te lijden gehad van de buitensporige Hendrik de 8ste in de 16e eeuw. Het houten beeld met de Maagd Maria met het kind Jezus is net als de bron bewaard gebleven. Na dit  toch wel indrukwekkend bezoek zijn we bootwaarts gekeerd.   Gehuld in de ons bekende Action poncho’s  trotseerden we de stortregens onder het geluid van Donar en Thor.

09 augustus  2017            woensdag                           Wells Next The Sea

Een complete off-day. De hele dag veel wind en heel veel regen. Op de kade stonden er maar paar gezinnetjes krabbetjes te vangen, wat men gillying noemt.  Hiervoor heb je een netje met spek aan een touwtje en een emmertje nodig.  Voor deze bezigheid is een investering van een paar £ vereist Met normaal weer staat de hele kade vol met gezinnen krabbetjes te vangen.  Zijn de kinderen moe dan nemen de ouders de taak over. Het lijkt wel touwtje trek op de kermis. Je kunt zelf het visgerei in de diverse winkels aanschaffen maar ook spullen huren voor 1 £ bij een kraampje. Opvallend is het bordje over Gilly de kustkrab; niet teveel in een emmertje want anders bijten ze me en ik hou van koud water en als je me netjes terugzet mogen jullie me morgen weer vangen. Enkele brandganzen waren al aan het foerageren op het tijdelijke drooggevallen eilandje. Naar verluidt verzamelen hier in de vroege herfst  1/3 van de Europese ganzenpopulatie. Ook op het enige terras in Wells en wel op de oude Noordzeeklipper Albatros was niet veel te beleven. Dit Nederlands schip, overigens zonder vlag en wimpel en enigszins smoezelig is een pannenkoekschip wat normaal gesproken toch wel druk wordt bezocht, lag er nu klandizievrij bij. Toch tussen de buien een lange wandeling gemaakt door de steegjes van Wells. In1953 is naast de watersnoodramp in Zeeland ook  hier veel waterschade geweest, waardoor er  naast een gezamenlijke waterkering ook veel laaggelegen oude huizen nog een eigen  waterkering hebben.

10 augustus  2017            donderdag                          Wells Next The Sea

Een prachtige dag waardoor we al vroeg werden geconfronteerd met krabbenvangers. Heel veel mensen die al vroeg naar strand gingen. Na rustig de ochtend zijn doorgekomen hebben zijn we naar het strand gefietst en daar een lange wandeling gemaakt tot aan de zee.                                                                            De eerste groene aanloopboei die de dag ervoor was weggeslagen werd weer met een tractor op haar oude plek met een nieuwe ketting teruggezet. Als je tijdens laagwater langs de meanderend vaargeul loopt is het bijna niet te geloven dat Wells tot de tachtiger jaren van de vorige eeuw nog een commerciële haven was voor kunstmest en veevoer. Lopend door het warme zand en het warme water van de kreekjes en poeltjes hebben we toch een zeer zomers gevoel . De volgende dag zou het ook zeer goed weer worden, maar besloten we toch om te vertrekken. De windverwachting was goed hoewel de dag daaropvolgend zou het nog beter zijn. Maar voorspellingen…….

11 augustus  2017            vrijdag                              Lowestoft           Logstand 1827

Weersverwachting;  Zonnig     Wind; W   4  Bft.   ruimend                                 Vertrek  7.45 uur en aankomst 18.30 uur.

Zo gauw als het kon en wel 2 uur  voor HW vertrokken uit Wells.  We hadden de dag ervoor, lopend langs het strand, de meanderende in-en uitgang  al bestudeerd en hadden op een kopietje enkele aantekeningen gemaakt. Met tegenstroom kwamen we een uur later aan bij de “leading buoy” op zee.  Na een half uur geen wind te hebben gehad twijfelden we nog over teruggaan omdat 60 mijl motoren geen pretje is. We zagen in de omgeving van de bij LW droogvallende haven Blakeney nog een paar kleine zeilbootjes. Ook de windmolens in de verte, enigszins  lijkend op de Hollandse was vanuit zee een mooi gezicht. Deze windmolens hadden als taak om de veenafgravingen van de Broads droog te malen. Gelukkig kwam er wind en zeilden we als een speer. Bij Cromer begon de wind aan te trekken naar 5 Bft. en i.p.v. te ruimen begon de wind te krimpen. Een rif gezet. Omdat we na de  “Cockle” nog hoger zouden moeten zeilen, besloot de navigatoresse dat het braamstruikse onbeboeide binnenpad een betere optie zou zijn.  De  kapitein had het te druk met zeilen en kon geen weerwoord geven, wetende dat hij  hekel heeft aan zandbanken en brekers om hem heen.                                                                                         Door de hogere dan geplande snelheid en omdat we een kortere weg namen kwamen we precies met een langdurige tegenstroom van 2 tot 3 knopen bij Great Yarmouth. Daar heerst een langere ebstroom/tegenstroom  vanwege het leeglopen van de rivier de “Yar”.  Voor de echte zeiler is dit het summum; een prachtige wind met sterke tegenstroom is het immers langer genieten.  Afstanden van 60 mijl zijn nooit in één tij te halen en als je moet vertrekken vanuit een haven met een drempel is het plannen altijd lastig. In de buurt van Lowestoft varen we langs Ness Point het oostelijkste puntje van Engeland  en Gulliver eens de hoogste windturbine van de UK en de 19 eeuwse vuurtoren. Eenmaal gemeld hebbende kunnen we aanmeren aan een stalen zeilboot uit Amsterdam waarmee de eigenaar een  paar jaar een wereldreis met zijn gezin had gemaakt. Nu zijn kinderen groter zijn en vaker naar Noorwegen gaat had hij zijn boot maar een paar meter verlengd.  Nadat we waren afgemeerd kwamen ook een paar Nederlandse zeilboten uit Harwich die triomfantelijk praatten over hun uitzonderlijke snelle reis.  Wat voor de een tegenstroom en aan de wind is immers voor een  tegenligger alleen maar gunstig. Nu beseffen we pas dat we weer in een bewoond gebied varen.                           Voor het slapen gaan hebben we nog maar een borreltje genomen en geproost op de verjaardag van onze schoonzoon.

12 augustus  2017                            zaterdag                                             Lowestoft

Na het ontbijt staan we even stil bij het feit dat we hier met de Pretender voor de 2e keer en voor het laatst in 2010 zijn geweest. Lowestoft voelt toch wel als een vorm van thuiskomen, temeer daar er meer Nederlanders zijn en dat de Nederlandse vlag is gehesen. In 2010 hadden wij als Hollanders de eer om bovenin de Royal Club de finale van de Nederland-Spanje te mogen aanschouwen. Hoewel de loge in typisch Engels stijl alleen voor speciale  gelegenheden werd gebruikt was de ambiance onvergetelijk. De lounge van de Royale Yachtclub pub heeft inmiddels wel twee bierpomphendels minder.  Na de lunch  zijn we door het stadje en langs de boulevard gewandeld waarmede door het mooie weer gezellig druk was.  De stad probeert zich na het bijna verdwijnen  van de visserij en andere grote werkgevers, zich meer te richten op het toerisme.  De zomerse kermis trekt genoeg bezoekers en het is jammer dat de  vliegshow die we in 2008 al een keer hebben mogen aanschouwen ter ziele is gegaan.                                                                              De stad is in vergelijking met 2010 netter hoewel  het industrieterrein met nog een paar visverwerkende bedrijven een rommelige indruk geeft. Ook hier bij het station weer nestelende meeuwen in dakgoten en op de dakkapellen. De haven is mede door de vele meeuwen iets luidruchtig.

13  augustus  2017                           zondag                                                Lowestoft

Na een rustig ontbijt zaten we om 11.00 uur al op de fiets om via de noordzijde van de Inner Harbour langs de zuidkant van de Inner Harbour weer terug te fietsen. Ook de noordkant kenmerkt zich door  nette wijken en een groot winkelcentrum. Daar een paar jachthaventjes  bezocht en vervolgens naar de sluis bij Oulton Broad gefietst. Dit meertje “Lake  Lothing” achter de sluis deed ons denken  aan de Loosdrechtse plassen. Veel bootjesverhuur en veel drukte langs de boulevard en aangrenzend park. Dit meertje staat  weer in verbinding met Great Yarmouth en Norwich.  Wij zijn in 2010 al eens  met de trein door het nationaal park “ Norfolk Broads” gereisd. Dit gebied bestaande uit rivieren en  veel veenuitgravingen heeft ca. 200 km. aan vaarwegen en zal  voor motorboten ongetwijfeld een leuk vaargebied zijn.  Terug zijn we hetzelfde padje gefietst waar  we in 2010 nog met de Pretender bemanning  hebben gelopen.  Langs een jachtwerf gelopen waar  toen een  onverzorgde maar waarschijnlijk een handige en vooral optimistische man bezig was een oude en verrotte boot van 16 meter op te knappen. De boot was inmiddels klaar en hij was, met inmiddels  nieuwe tandjes (gebit) bezig  een andere  oude verrotte schuit op te lappen. Verder zijn we  achter dezelfde huizen gefietst zoals we jaren geleden daar hebben gelopen en leek alsof de tijd had stilgestaan. Veel herinneringen kwamen weer boven.